کمک نظامی امارت به چین!

تینا مزدکی: رزمایش هوایی فالکن ۲۰۲۴ از ۱۰ ژوئیه ۲۰۲۴ آغازشده و تا پایان این ماه ادامه خواهد داشت. در پی این رزمایش، نیروی هوایی امارات متحده عربی جت‌های میراژ ۲۰۰۰ ساخت فرانسه خود را در پایگاه هوایی چین مستقر می‌کند. بر اساس گزارش IISS (موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک)، نیروی هوایی تایوان و هند که هر دو دشمن چین هستند نیز از این جنگنده استفاده می‌کنند.

تصاویر ماهواره‌ای IISS از پایگاه هوایی هوتان در استان سین کیانگ چین حداقل هفت جت داسو میراژ۲۰۰۰-۹DAD/EAD را نشان می‌دهد. از طرفی گزارش‌شده است که تایوان از ۶۰ سفارش اولیه در دهه ۱۹۹۰ که شامل ۴۸ میراژ ۲۰۰۰-۵EI تک‌سرنشین و ۱۲ میراژ۲۰۰۰-۵DI دوسرنشین بود؛ اکنون دارای ۵۴ میراژ ۲۰۰۰ است.

درعین‌حال، امارت ۳۰ فروند جت میراژ ۲۰۰۹-D را پس از تائید فرانسه به مراکش منتقل می‌کند تا نگرانی‌های خود را در رابطه با الجزایر برطرف کند. امارات همچنین در حال جایگزینی میراژها با داسو رافال F۴ است.

از دیگر هواپیماهای امارات متحده عربی که در این رزمایش شرکت داشتند، یک هواپیمای ایرباس A۳۳۰ MRTT بود. در دوره ۲۰۲۳ این رزمایش، جت‌های میراژ به همراه دو هواپیمای باری بوئینگ C-۱۷A Globemaster نیز شرکت داشتند. در رزمایش ۲۰۲۴ پناهگاه موقت برای عملیات پهپادها نیز به آن اضافه‌شده است.

UAEAF (نیروی هوایی امارات متحده عربی) نیز هواپیمای لاکهید مارتین F-۱۶E/F Block ۶۰ ساخت ایالات‌متحده را بااین‌حال که بخشی از رزمایش Falcon Shield نبود به پرواز درآورد.  چین می‌تواند از تجربه‌های دست‌اول خود در مورد F-۱۶ استفاده کند، زیرا تایوان نیز دارای ۱۴۲ فروند هواپیما است و ۶۶ فروند دیگر نیز سفارش داده است، امارات متحده عربی ممکن است با عواقب جدی در صورت استقرار این نوع جنگنده در چین مواجه شود.

وزارت دفاع امارات اعلام کرد که این رزمایش باهدف تبادل تجربیات، ارتقای کارایی عملیاتی دو طرف و تمرکز بر اجرای عملیات مشترک برای بالا بردن آمادگی نیروهای شرکت‌کننده و به‌کارگیری بهینه توانمندی‌های مختلف برای مقابله با تهدیدات هوایی انجام می‌شود. تصویری از اعضای سرویس UAEAF و PLAAF که جلوی یک میراژ ۲۰۰۰، یک J-۱۶ و یک J-۱۰ عکس گرفته‌اند، نیز منتشر شده است.

چه منافعی برای چین دارد؟

این رزمایش سؤال‌هایی در مورد پتانسیل جمع‌آوری اطلاعات در هواپیماهای غربی توسط پکن ایجاد می‌کند. IISS می‌گوید: «آشنایی با میراژ ۲۰۰۰، عملکرد و قابلیت‌های آن و همچنین امکان آموزش‌های رزمی هوایی متفاوت، برای PLAAF ارزشمند خواهد بود». آموزش‌های رزمی غیرمشابه علیه هواپیماهای خارجی بینش مهمی در مورد تاکتیک‌ها و فن‌آوری می‌دهد، بنابراین هر دو بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند.

به‌طور خاص، خلبانان می‌توانند مشخصات فنی هواپیماهای دیگر مانند رادار، فرکانس‌های ارتباطی، موتور، عملکرد سینماتیک و ویژگی‌هایی مانند قفل موشک و رادار را بررسی کنند. اطلاعات به‌دست‌آمده به‌طور کامل در جریان بازبینی‌ها موردبحث قرار می‌گیرند که در آن نیروهای هوایی شواهد مستقیم یا غیرمستقیم ضعف را تجزیه‌وتحلیل می‌کنند و اقدامات متقابل و تاکتیک‌هایی را توسعه می‌دهند.

درعین‌حال چین می‌تواند فناوری هوافضای دفاعی خود را با انجام چنین تمرین‌هایی بهبود بخشد. بنابراین چین اقدامی صنعتی-دفاعی خواهد داشت زیرا اکثر جنگنده‌های خط مقدم این کشور مانند سری J-۱۰، Su-۳۰MKK، J-۱۱، J-۱۶ و J-۲۰ در داخل کشور تولید می‌شوند و تمام زنجیره‌های تأمین منشأ داخلی دارند. این موضوع باعث می‌شود تا تغییرات فنی، مهندسی و نرم‌افزاری روی رادارها، موشک‌ها یا جستجوگرها آسان‌تر و سریع‌تر شود.

میزبان بودن به چین این امکان را می‌دهد که به شکل علنی یا پنهان از دارایی‌هایی مانند AEW (هشدار اولیه هوابرد) برای نظارت بر تمرین استفاده کند، که ناخودآگاه بینش‌های بیشتری در مورد توانایی رادار AEW چین برای شناسایی میراژ ۲۰۰۰ ارائه می‌کند. بسته به ماهیت رزمایش مشترک، می‌توان عملکرد رادار جنگنده چینی و جستجوگرهای موشک الکترواپتیکی و فرکانس رادیویی را نیز موردبررسی قرارداد.

برای مثال، PLAAF می‌تواند عملکرد جستجوگر و برد تشخیص موشک AAM (موشک هوا به هوا) برد کوتاه PL-۱۰ را که از جستجوگر IIR (تصویربرداری مادون‌قرمز) استفاده می‌کند، در طول هر نبرد هوا به هوای غیرمشابه بررسی کند. از طرفی احتمالاًPLAAF  از فعالیت هوایی خود در منطقه شناسایی دفاع هوایی تایوان و اطراف آن و هرگونه واکنش نیروی هوایی تایوان برای بررسی عملکرد رادار و جستجوگر استفاده کرده است. بااین‌حال، یک تمرین هوایی، محیط قابل‌کنترل‌تری را ایجاد می‌کند که در آن درگیری‌های شبیه‌سازی‌شده می‌تواند چندین بار تکرار شود.

چالش برای ایالات‌متحده

این رزمایش در بحبوحه افزایش حجم هوافضای دفاعی برای روابط چین و امارات انجام می‌شود. ابوظبی در اوایل سال ۲۰۲۲ دوجین جت Hongdu L-۱۵A را برای جایگزینی Aermacchi MB-۳۳۹، بخشی از تیم نمایش هوایی Al Fursan سفارش داد. چین تحویل این هواپیما را در سه‌ماهه چهارم سال ۲۰۲۳ آغاز کرد. مذاکرات برای ۳۶ هواپیمای دیگر، احتمالاً برای نقش مربی جت پیشرفته یا نقش حمله سبک همچنان ادامه دارد.

امارات همچنین از پهپادهای MALE (مقاومت طولانی ارتفاع متوسط) ساخت چین مانند Wing Loong II استفاده می‌کند که به پایگاه هوایی قصاویره اختصاص دارد. بنابراین تمرین‌های هوایی امارات متحده عربی و چین یک چالش سه‌جانبه استراتژیک، دیپلماتیک و فناوری دفاعی را برای ایالات‌متحده ایجاد می‌کند.

منبع: theaviationist

۲۲۷۳۲۳