این خلبان به آرزویش رسید

شهید خضرایی به آرزوی دیرینه خود رسیده بود. او بارها می گفت: «من دوست ندارم که بر روی زمین بمیرم، دوست دارم تا در آن بالا بمیرم. و حقیقتا که چه خوب شهید شد و چقدر زیبا به آرزوی خود رسید در آن بالاها درحال راز و نیاز با خدای خود. ان شاءالله که خداوند با قرآن محشورش نماید.»

به گزارش سقف شیبدار، محمود خضرایی خرداد ماه سال 1326 در تهران متولد شد. محمود دوران ابتدایی و متوسطه را در شهر تهران سپری کرد. بعد از اخذ دیپلم با توجه به علاقه وافری که به فراگیری علم و دانش داشت، در کنکور سراسری شرکت کرد و در رشته مهندسی پذیرفته شد؛اما تصمیم گرفت وارد دانشکده افسری نیروی هوایی شود. هشتم آبان سال 1345 وارد این دانشکده شد و در مهرماه سال 1348 با درجه ستواندومی فارغ التحصیل شد.

دانشکده خلبانی و دوره خلبانی در آمریکا

چون علاقه زیادی به پرواز داشت، تصمیم گرفت وارد دانشکده خلبانی شود. برای ورود به آنجا اقدامات مقدماتی را طی کرد. پس از طی آزمایش ها و معاینات مقدماتی وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندان دوره مقدماتی پرواز در ایران، برای فراگیری دوره پیشرفته پرواز به کشور آمریکا اعزام شد. محمود چون بعد از فارغ التحصیلی از دانشکده افسری وارد دانشکده خلبانی شده بود، به عنوان افسر ارشد به آمریکا اعزام شد و شروع به یادگیری فن خلبانی در پایگاه «ریس» آمریکا  کرد.

درسال 1362 خضرایی از سوی فرماندهی نیروی هوایی به سمت فرمانده پدافند هوایی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و این انتخاب به این دلیل بود که او قبل از آن که یک خلبان باشد، یک افسر کنترل شکاری نیز بود و اشراف خوبی بر پدافند داشت. خضرایی در این سمت، خدمات قابل توجهی در پدافند داشت.

در اواخر سال 1363 به سمت فرمانده مرکز آموزش های هوایی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد و تا زمان شهادت در همین پست خدمت می کرد. در همین زمان تحولات بزرگ در این مرکز انجام شد و او خدمات ارزنده ای را در این مرکز انجام داد و از خود یادگاری مناسب برجای گذاشت.با وجود انجام بیش از 1800 سورتی پرواز و انجام ماموریت های جنگی همواره می گفت: «اگر فرماندهی بر من تکلیف نبود، مایل بودم حضور مستقیم و بیشتری در جبهه ها داشته باشم.»

روایت شهادت

در دو ماه آخر عمرش، مرتبا می گفت که مدت زیادی اینجا نیستم و پیگیر کارها بود. مرتب به مناطق جنگی پرواز می کرد تا این که روز وصال می رسد. تصمیم گرفته می شود با توجه به در جریان بودن عملیات والفجر8، عده ای از یاران امام برای بازدید مناطق جنگی به اهواز بروند و قرار می شود خضرایی هم با این جمع به اهواز برود.

اواخر بهمن ماه سال 1364 خضرایی درحال ترک منزل، از همسرش وصیتنامه اش را طلب می کند و آخرین تغییرات را در آن اعمال می کند. با رفتن به فرودگاه مهرآباد تهران، هواپیمای مسافربری به مقصد اهواز به پرواز درمی آید. همه چیز به خوبی پیش می رفت که ناگهان اهواز مورد حمله هوایی قرار می گیرد و یکی از جنگنده های دشمن بعثی در آستانه ظهر هواپیمای مسافربری حامل آنها را در آسمان شهر اهواز هدف قرار می دهد و تمامی نفرات حاضر در هواپیما از جمله سرهنگ محمود خضرایی به همراه آیت الله محلاتی و تعدادی از نمایندگان مجلس شواری اسلامی و قضات دیوان عالی کشور شهید می شوند.

نقل است کسانی که پیکرش را مشاهده کردند می بینند که در یک دستش تسبیح و در لا به لای انگشتان دست دیگرش ورق های قرآن بوده است با مضمون این آیۀ شریفه «… ربنا اغفر لنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین.»(آل عمران /147)

شهید خضرایی به آرزوی دیرینه خود رسیده بود. او بارها می گفت: «من دوست ندارم که بر روی زمین بمیرم، دوست دارم تا در آن بالا بمیرم. و حقیقتا که چه خوب شهید شد و چقدر زیبا به آرزوی خود رسید در آن بالاها درحال راز و نیاز با خدای خود. ان شاءالله که خداوند با قرآن محشورش نماید.»

شهید خضرایی از جمله خلبانانی بود که در عملیات معروف حمله به پایگاه های «اچ 3 » در عراق شرکت داشت.

هواپیمای فوکر اف27 فرندشیپ(Fokker F27 Friendship)) به خلبانی عبدالباقی درویش در جریان عملیات والفجر 8، در 25 کیلومتری شمال اهواز عازم جبهه های جنگ بود که هواپیمای حامل آنها در محاصره دو فروند میگ-23 عراقی قرار گرفت و همه 50 سرنشین آن، از جمله سرهنگ محمود خضرایی به همراه آیت الله فضل الله محلاتی و تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و قضات دیوان عالی کشور به شهادت رسیدند.

پایان خبر سقف شیبدار