بعد از تامین خواسته چکار باید کرد

پس از صدور قرار تامین خواسته، چه به عنوان خواهان که به دنبال حفظ حقوق خود است و چه به عنوان خوانده که با توقیف اموال مواجه شده، اقدامات حیاتی و سرنوشت سازی پیش روی هر دو طرف قرار می گیرد که تعیین کننده سرنوشت دعوای اصلی خواهد بود.

تامین خواسته به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای قانونی برای جلوگیری از تضییع حقوق افراد در طول فرآیند دادرسی شناخته می شود. این قرار حمایتی، به خواهان امکان می دهد تا پیش از صدور حکم نهایی، اموال خوانده را توقیف کرده و از انتقال یا از بین رفتن آن ها جلوگیری کند. اما مسیر قانونی پس از صدور این قرار تازه آغاز می شود و هر گام باید با دقت و آگاهی کامل برداشته شود. این راهنما با هدف ارائه اطلاعات جامع و کاربردی برای هر دو طرف دعوا تدوین شده است تا با آگاهی از وظایف و حقوق خود، بهترین تصمیمات را در زمان مناسب اتخاذ کنند.

راهنمای جامع اقدامات خواهان پس از صدور قرار تامین خواسته

اگر به عنوان خواهان موفق به اخذ قرار تامین خواسته شده اید، این به معنای اتمام کار نیست، بلکه آغاز مرحله ای حساس و نیازمند پیگیری دقیق است. عدم رعایت مهلت ها و مقررات قانونی در این مرحله می تواند به از بین رفتن اثر قرار تامین خواسته و حتی مسئولیت شما در قبال خسارات وارده به خوانده منجر شود.

۱. پیگیری و ابلاغ قرار تامین خواسته

اولین گام پس از صدور قرار تامین خواسته، پیگیری دریافت نسخه ابلاغ شده این قرار و اطمینان از ابلاغ صحیح آن به خوانده است. ابلاغ قانونی و به موقع، نقطه شروع بسیاری از مهلت های قانونی برای هر دو طرف دعوا است و از اهمیت بسزایی برخوردار است.

• نحوه اطلاع از ابلاغ: خواهان می تواند از طریق سامانه ثنا وضعیت ابلاغ قرار را پیگیری کند. پس از صدور قرار، قوه قضائیه آن را به صورت الکترونیکی به طرفین ابلاغ می نماید.
• اهمیت ابلاغ صحیح: مهلت های قانونی برای طرح دادخواست اصلی یا اعتراض به قرار تامین خواسته، عموماً از تاریخ ابلاغ قرار شروع می شود. بنابراین، تا زمانی که قرار به طور قانونی به خوانده ابلاغ نشده باشد، بسیاری از اقدامات حقوقی خوانده آغاز نخواهد شد و ممکن است اجرای قرار به تأخیر بیفتد.

۲. ثبت دادخواست اصلی (ماهوی) در مهلت ۱۰ روزه قانونی (ماده ۱۱۸ ق.آ.د.م)

یکی از مهم ترین اقداماتی که خواهان باید پس از صدور قرار تامین خواسته انجام دهد، تقدیم دادخواست دعوای اصلی یا ماهوی در مهلت مقرر قانونی است.

• شرح کامل مهلت ۱۰ روزه: بر اساس ماده ۱۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی، خواهان مکلف است ظرف مدت ۱۰ روز از تاریخ صدور قرار تامین خواسته، نسبت به تقدیم دادخواست دعوای اصلی خود اقدام کند. این مهلت از تاریخ صدور قرار محاسبه می شود، نه از تاریخ ابلاغ آن به طرفین.
• تأکید بر لزوم رعایت این مهلت: رعایت این مهلت برای خواهان جنبه حیاتی دارد. عدم تقدیم دادخواست اصلی در این بازه زمانی، پیامدهای حقوقی جدی به دنبال خواهد داشت که می تواند زحمات خواهان را بی اثر کند.
• پیامدهای عدم تقدیم دادخواست:
  1. از بین رفتن اثر تامین خواسته: در صورتی که خواهان در مهلت ۱۰ روزه دادخواست اصلی خود را تقدیم نکند، قرار تامین خواسته خودبه خود منتفی شده و از بین می رود. در نتیجه، هرگونه توقیف اموال که بر اساس این قرار صورت گرفته باشد، رفع اثر خواهد شد.
  2. مسئولیت خواهان در قبال خسارات: علاوه بر از بین رفتن اثر قرار تامین خواسته، خواهان ممکن است در قبال خساراتی که در نتیجه توقیف اموال به خوانده وارد شده است، مسئول شناخته شود و خوانده حق مطالبه این خسارات را خواهد داشت. این خسارات می تواند شامل هزینه های نگهداری اموال توقیف شده، کاهش ارزش آن ها یا هرگونه ضرر دیگری باشد که مستقیماً از توقیف ناشی شده است.
• نکات مهم در تنظیم دادخواست اصلی: دادخواست اصلی باید شامل تمام ادعاها و مستندات قانونی خواهان برای اثبات حق خود باشد و با دقت کامل تنظیم شود.

۳. پیگیری اجرای قرار تامین خواسته و معرفی اموال

پس از ثبت دادخواست اصلی و ابلاغ قرار تامین خواسته، نوبت به مرحله اجرای قرار و توقیف عملی اموال می رسد. این مرحله نیز نیازمند پیگیری فعال از سوی خواهان است.

• مسئولیت خواهان در معرفی اموال: حتی اگر در زمان صدور قرار، اموالی توقیف نشده باشد، خواهان مسئولیت دارد تا اموال خوانده را شناسایی کرده و به واحد اجرای احکام معرفی کند تا اقدامات لازم برای توقیف صورت گیرد.
• نحوه شناسایی اموال: خواهان می تواند از طرق مختلفی برای شناسایی اموال خوانده اقدام کند، از جمله:
  • استعلام از اداره ثبت اسناد و املاک برای شناسایی اموال غیرمنقول (ملک، زمین).
  • استعلام از بانک مرکزی و سایر بانک ها برای شناسایی حساب های بانکی و موجودی نقدی.
  • استعلام از اداره راهنمایی و رانندگی برای شناسایی وسایل نقلیه (خودرو).
  • تحقیقات محلی برای شناسایی اموال منقول دیگر (مانند اثاثیه یا موجودی انبار).
• فرآیند توقیف عملی:
  • اموال منقول: شامل وجه نقد، حساب بانکی، خودرو، اثاثیه منزل یا محل کار و سایر کالاهای قابل جابجایی. توقیف حساب بانکی معمولاً با ارسال دستور قضایی به بانک مربوطه انجام می شود. برای خودرو، به پلیس راهور دستور توقیف ابلاغ می گردد.
  • اموال غیرمنقول: شامل ملک و زمین. توقیف این اموال با ارسال دستور قضایی به اداره ثبت اسناد و املاک محل وقوع ملک صورت می گیرد و سند مالکیت ممنوع المعامله می شود.
  • سایر دارایی ها: مانند سهام شرکت ها، اوراق بهادار یا مطالبات خوانده از اشخاص ثالث نیز قابل توقیف هستند که با دستور قضایی به مراجع مربوطه اعلام می گردد.
• مدت زمان توقیف و اختیارات اجرای احکام: توقیف اموال تا زمان صدور حکم قطعی در دعوای اصلی و اجرای آن ادامه خواهد داشت. واحد اجرای احکام مسئول انجام فرآیند توقیف طبق ضوابط قانونی است.
• هزینه های اجرایی و مسئولیت پرداخت آن ها: معمولاً هزینه های مربوط به اجرای قرار تامین خواسته (مانند هزینه کارشناسی برای ارزیابی اموال یا هزینه نگهداری) در ابتدا بر عهده خواهان است، اما در صورت موفقیت در دعوای اصلی، این هزینه ها نیز از خوانده قابل مطالبه خواهد بود.

رعایت مهلت ۱۰ روزه برای تقدیم دادخواست اصلی پس از صدور قرار تامین خواسته از اهمیت حیاتی برخوردار است؛ غفلت از آن می تواند منجر به لغو قرار و مسئولیت جبران خسارت به خوانده شود.

۴. نقش وکیل در پیگیری های خواهان

با توجه به پیچیدگی های فرآیند قانونی و اهمیت رعایت دقیق مهلت ها و مقررات، حضور وکیل متخصص می تواند نقش بسزایی در موفقیت خواهان ایفا کند.

• تسریع در فرآیند: وکیل با آگاهی از رویه های قضایی می تواند فرآیند ابلاغ، ثبت دادخواست و پیگیری اجرای قرار را تسریع بخشد.
• تخصص در شناسایی و معرفی اموال: وکلای متخصص با دسترسی به منابع اطلاعاتی و تجربه عملی، توانایی بیشتری در شناسایی دقیق و معرفی به موقع اموال خوانده به اجرای احکام دارند.
• کاهش ریسک خطاهای قانونی: وکیل با اشراف به قوانین و مقررات، از بروز خطاهای احتمالی که می تواند به ضرر خواهان تمام شود، جلوگیری می کند.

راهنمای جامع اقدامات خوانده پس از ابلاغ قرار تامین خواسته

اگر به عنوان خوانده، قرار تامین خواسته علیه شما صادر شده و اموالتان توقیف گردیده است، جای نگرانی نیست. قانون برای شما نیز راه هایی برای دفاع و کاهش آسیب های احتمالی پیش بینی کرده است. آگاهی از این راه ها و اقدام به موقع، می تواند مانع از تضییع حقوق شما شود.

۱. بررسی صحت و قانونی بودن قرار تامین خواسته

اولین گام برای خوانده، بررسی دقیق قرار تامین خواسته و مستندات خواهان برای اطمینان از صحت و قانونی بودن صدور آن است. این بررسی می تواند نقاط ضعف احتمالی در درخواست خواهان را آشکار کرده و مبنای اعتراض شما را فراهم آورد.

• دلایل موجه برای اعتراض:
  • عدم ارائه تامین از سوی خواهان: در بسیاری از موارد (به جز استثنائات قانونی)، خواهان باید مبلغی به عنوان خسارت احتمالی به حساب دادگستری تودیع کند. اگر این کار انجام نشده باشد، قرار قابل اعتراض است.
  • عدم احراز شرایط قانونی: تامین خواسته تنها در شرایط خاصی صادر می شود (مانند وجود دلایل قوی بر وجود خواسته یا در معرض تضییع بودن اموال). اگر این شرایط محرز نباشد، می توان اعتراض کرد.
  • عدم وجود دلیل کافی: اگر خواهان دلیل محکمه پسندی برای اثبات خواسته خود ارائه نداده باشد، صدور قرار تامین خواسته ممکن است فاقد وجاهت قانونی باشد.
• اهمیت بررسی مستندات خواهان: خوانده باید به دقت دلایل و مدارکی که خواهان برای درخواست تامین خواسته ارائه کرده است را بررسی کند تا بتواند اعتراض موثری را تنظیم و ارائه دهد.

۲. مهلت ۱۰ روزه اعتراض به قرار تامین خواسته (ماده ۱۱۶ ق.آ.د.م)

بر اساس ماده ۱۱۶ قانون آیین دادرسی مدنی، خوانده حق دارد ظرف مدت ۱۰ روز از تاریخ ابلاغ قرار تامین خواسته، نسبت به آن اعتراض کند.

• نحوه و مرجع طرح اعتراض: اعتراض باید به صورت کتبی به همان دادگاهی که قرار تامین خواسته را صادر کرده است، تقدیم شود.
• آثار اعتراض: اعتراض به قرار تامین خواسته، اصولاً اجرای قرار را متوقف نمی کند، مگر اینکه دادگاه صادرکننده قرار، پس از بررسی اعتراض، دستور توقف اجرا را صادر کند. دادگاه در اولین جلسه رسیدگی به اعتراض، آن را مورد بررسی قرار می دهد.
• دلایل و مستندات لازم برای اعتراض مؤثر: خوانده باید در اعتراض خود، دلایل قانونی و مستنداتی را ارائه دهد که نشان دهنده عدم رعایت مقررات در صدور قرار تامین خواسته یا عدم استحقاق خواهان است.

تفاوت اعتراض به قرار تامین و درخواست رفع اثر از آن:

این دو مفهوم گرچه در نگاه اول مشابه به نظر می رسند، اما تفاوت های اساسی در مبنا و آثار حقوقی دارند.

ویژگی	اعتراض به قرار تامین خواسته	درخواست رفع اثر از قرار تامین خواسته
مبنا	ایراد به صحت و قانونی بودن صدور خود قرار (مثلاً خواهان تأمین نداده یا دلایل کافی ندارد).	برطرف کردن اثر اجرایی قرار، بدون ایراد به صحت صدور آن (مثلاً با تودیع وثیقه یا عدم پیگیری خواهان).
هدف	ابطلال قرار تامین خواسته به دلیل ایرادات شکلی یا ماهوی.	آزادسازی اموال توقیف شده و جلوگیری از ادامه اجرای قرار.
شرایط	وجود نقص در شرایط صدور قرار یا عدم ارائه دلایل موجه از سوی خواهان.	تودیع وثیقه، معرفی کفیل، عدم تقدیم دادخواست اصلی توسط خواهان در مهلت مقرر، یا پایان دعوای اصلی به نفع خوانده.
مهلت	۱۰ روز از تاریخ ابلاغ قرار.	محدودیت زمانی مشخصی ندارد و تا پایان دعوای اصلی می توان آن را مطرح کرد.
نتیجه	در صورت پذیرش، قرار تامین خواسته کلاً باطل می شود.	در صورت پذیرش، اموال توقیف شده آزاد می شوند، اما قرار تامین خواسته ممکن است به قوت خود باقی بماند (در صورت تودیع وثیقه).

۳. درخواست رفع اثر از قرار تامین خواسته

خوانده می تواند به جای اعتراض به اصل قرار (یا علاوه بر آن)، درخواست رفع اثر از قرار تامین خواسته را مطرح کند. این درخواست با هدف آزادسازی اموال توقیف شده ارائه می شود.

• الف) با تودیع وثیقه یا معرفی کفیل:
  • شرایط و مبلغ وثیقه: خوانده می تواند با تودیع وثیقه ای معادل خواسته خواهان (که توسط دادگاه تعیین می شود) درخواست رفع اثر از قرار را نماید. این وثیقه می تواند به صورت نقدی، ضمانت نامه بانکی، سفته یا معرفی مال غیرمنقول (ملک) باشد.
  • نحوه ارائه و پذیرش کفیل: در برخی موارد، خوانده می تواند به جای تودیع وثیقه، یک کفیل معتبر معرفی کند که ضامن جبران خسارت خواهان در صورت محکومیت خوانده باشد. دادگاه صلاحیت کفیل را احراز می کند.
  • هدف: هدف اصلی این اقدام، آزادسازی اموال توقیف شده در مقابل تضمین طلب احتمالی خواهان است.
• ب) به دلیل عدم تقدیم دادخواست اصلی توسط خواهان در مهلت مقرر:
  • نحوه اطلاع از عدم ثبت دادخواست و درخواست رفع توقیف: همانطور که قبلاً ذکر شد، اگر خواهان در مهلت ۱۰ روزه دادخواست اصلی را تقدیم نکند، قرار تامین خواسته منتفی می شود. خوانده می تواند با استعلام از مرجع قضایی و احراز عدم تقدیم دادخواست، درخواست رفع توقیف اموال خود را ارائه دهد.
  • آثار قانونی: در این حالت، دادگاه دستور رفع توقیف از اموال را صادر می کند و قرار تامین خواسته بی اعتبار می شود.
• ج) سایر موارد: خوانده می تواند در صورت اثبات بطلان دعوای اصلی، استرداد دادخواست یا دعوا توسط خواهان، یا صدور حکم قطعی به نفع خوانده، درخواست رفع اثر از قرار تامین خواسته را ارائه دهد.

۴. مطالبه خسارت از خواهان (در صورت اثبات بطلان دعوا یا عدم رعایت مهلت ها)

اگر قرار تامین خواسته بدون دلیل موجه صادر شده باشد یا خواهان به تعهدات قانونی خود (مانند تقدیم دادخواست اصلی در مهلت ۱۰ روزه) عمل نکرده باشد، خوانده حق مطالبه خسارات وارده به خود را از خواهان خواهد داشت.

• شرایط و نحوه طرح دعوای مطالبه خسارت: این دعوا به صورت جداگانه و پس از تعیین تکلیف نهایی قرار تامین خواسته یا دعوای اصلی، در دادگاه صالح مطرح می شود.
• انواع خسارات قابل مطالبه: خسارات می تواند شامل هزینه های دادرسی، هزینه های ناشی از توقیف مال (مانند اجرت المثل ایام توقیف یا کاهش ارزش مال)، هزینه های کارشناسی و سایر ضررهای مستقیم باشد که خوانده به دلیل اجرای قرار تامین خواسته متحمل شده است.

۵. نقش وکیل در دفاع و اقدامات خوانده

پیچیدگی های حقوقی و فنی مربوط به اعتراض و رفع اثر از قرار تامین خواسته، مشورت و کمک گرفتن از یک وکیل متخصص را برای خوانده ضروری می سازد.

• بررسی قانونی بودن قرار و ارائه اعتراض مؤثر: وکیل می تواند با بررسی دقیق مستندات و شرایط، بهترین راهکار را برای اعتراض به قرار یا درخواست رفع اثر از آن ارائه دهد.
• کمک به تعیین میزان وثیقه و فرآیند رفع اثر: وکیل می تواند در تعیین میزان وثیقه مناسب و پیگیری فرآیند قانونی آزادسازی اموال، راهنمایی های لازم را ارائه کند.
• دفاع حقوقی در پرونده اصلی: علاوه بر اقدامات مربوط به تامین خواسته، وکیل در دفاع از حقوق خوانده در دعوای اصلی نیز نقش کلیدی دارد و می تواند با ارائه دفاعیات مستدل، از محکومیت ناروای موکل خود جلوگیری کند.

نکات مهم و استثنائات کاربردی در مورد تامین خواسته

علاوه بر مراحل اصلی که برای خواهان و خوانده تشریح شد، برخی نکات و استثنائات قانونی نیز وجود دارند که آگاهی از آن ها برای هر دو طرف دعوا بسیار حائز اهمیت است.

۱. تامین خواسته در دعاوی کیفری

قرار تامین خواسته تنها به دعاوی حقوقی محدود نمی شود و در امور کیفری نیز کاربرد دارد. هدف در اینجا، جبران ضرر و زیان ناشی از جرم برای شاکی است.

• تفاوت های اساسی با تامین خواسته حقوقی:
  • عدم نیاز به تودیع خسارت از سوی شاکی: برخلاف دعاوی حقوقی، در تامین خواسته کیفری، شاکی (بزه دیده) نیازی به تودیع خسارت احتمالی ندارد. این قرار بر اساس تشخیص بازپرس و وجود دلایل کافی برای جبران ضرر و زیان ناشی از جرم صادر می شود (ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی کیفری).
  • هدف: در دعاوی کیفری، هدف تامین خواسته، جبران ضرر و زیان مادی ناشی از ارتکاب جرم است که به شاکی وارد شده است.
• اقدامات شاکی و متهم پس از صدور قرار تامین کیفری:
  • شاکی: پس از صدور قرار، شاکی باید برای معرفی اموال متهم به منظور توقیف اقدام کند و پیگیر اجرای قرار باشد.
  • متهم: متهم می تواند در مهلت ۵ روز از تاریخ ابلاغ، به قرار صادره اعتراض کند و یا برای رفع اثر از آن اقدام نماید.
• محدودیت های توقیف در دعاوی کیفری: قانونگذار در ماده ۱۰۷ قانون آیین دادرسی کیفری تصریح کرده است که درخواست جلوگیری از فعالیت واحدهای خدماتی و تولیدی بابت تامین خواسته امکان پذیر نیست، مگر اینکه ادامه این فعالیت متضمن ارتکاب اعمال مجرمانه باشد که به سلامت، امنیت جامعه یا نظم عمومی مضر باشد. تصمیم بازپرس در این خصوص قابل اعتراض در دادگاه صالح است.

۲. مواردی که قرار تامین خواسته خود به خود منتفی می شود

در برخی شرایط، قرار تامین خواسته بدون نیاز به درخواست طرفین یا دستور دادگاه، خودبه خود اثر خود را از دست می دهد:

• عدم تقدیم دادخواست اصلی در مهلت ۱۰ روزه: این مورد که قبلاً به تفصیل توضیح داده شد، از مهم ترین دلایل انتفای قرار تامین خواسته است.
• صدور حکم قطعی علیه خواهان: اگر در دعوای اصلی، حکم قطعی به نفع خوانده صادر شود، قرار تامین خواسته که با هدف حمایت از خواسته خواهان صادر شده بود، منتفی می گردد.
• استرداد دادخواست یا دعوا توسط خواهان: در صورتی که خواهان دادخواست یا دعوای اصلی خود را مسترد کند، دیگر نیازی به حمایت از خواسته او نیست و قرار تامین خواسته نیز از اعتبار ساقط می شود.

۳. مرجع صالح برای رسیدگی به درخواست ها و اعتراضات

تعیین دادگاه صالح برای طرح درخواست تامین خواسته و همچنین رسیدگی به اعتراضات مربوط به آن از اهمیت زیادی برخوردار است:

• صلاحیت دادگاه: به موجب ماده ۱۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی، رسیدگی به درخواست تامین خواسته در صلاحیت همان دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد.
• دادگاه های متعدد صالح: اگر به موجب قوانین، چند دادگاه به طور همزمان صالح به رسیدگی به اصل دعوا باشند، درخواست تامین خواسته می تواند از هر یک از آن دادگاه ها صورت گیرد.

۴. مرور زمان و مدت اعتبار تامین خواسته

قرار تامین خواسته تا چه زمانی اعتبار دارد؟ این قرار یک اقدام موقت است و اعتبار آن محدود به طول زمان رسیدگی به دعوای اصلی و اجرای حکم قطعی است. به طور کلی:

• مدت اعتبار: قرار تامین خواسته تا زمان صدور حکم قطعی در دعوای اصلی و اجرای آن حکم، به قوت خود باقی می ماند. با اجرای حکم یا منتفی شدن نیاز به تامین (مانند صدور حکم قطعی علیه خواهان)، اعتبار آن نیز پایان می یابد.

۵. شرایط معافیت از تودیع خسارت احتمالی

در موارد معدودی، قانونگذار خواهان را از تودیع خسارت احتمالی که معمولاً برای صدور قرار تامین خواسته الزامی است، معاف کرده است. این موارد عبارتند از:

1. دعوی مستند به سند رسمی باشد (بند الف ماده ۱۰۸ ق.آ.د.م): اگر دلیل اصلی و عمده دعوا یک سند رسمی باشد (مانند سند مالکیت یا اقرارنامه رسمی که در آن نوع و میزان خواسته به وضوح مشخص شده باشد)، خواهان نیازی به تودیع خسارت احتمالی ندارد. در غیر این صورت، اگر میزان خواسته در سند رسمی مبهم باشد، دادگاه می تواند مطالبه خسارت احتمالی را لازم بداند.
2. خواسته در معرض تضییع و تفریط باشد (بند ب ماده ۱۰۸ ق.آ.د.م): اگر دادگاه تشخیص دهد که خواسته در معرض از بین رفتن، انتقال یا کاهش ارزش جدی است و زمان برای اخذ تامین نیست، می تواند بدون تودیع خسارت احتمالی قرار تامین خواسته را صادر کند.
3. خواسته مستند به اسناد تجاری واخواست شده باشد (بند ج ماده ۱۰۸ ق.آ.د.م): در مورد اسناد تجاری خاص مانند برات، سفته و چک، اگر این اسناد در مهلت های قانونی واخواست شده باشند (یا در مورد چک، گواهی عدم پرداخت ظرف ۱۵ روز از تاریخ صدور صادر شده باشد)، خواهان از تودیع خسارت احتمالی معاف است.
4. تامین خواسته در دعاوی راجع به ترکه متوفی: در مدت تحریر یا صورت برداری ترکه، رسیدگی به دعاوی متوقف می شود، اما به درخواست خواهان، صدور قرار تامین خواسته بدون اخذ خسارت احتمالی ممکن است. این تامین تا زمان ختم تحریر ترکه و خروج دعوا از حالت توقف باقی می ماند.
5. تامین خواسته در دعاوی مستند به قراردادهای بانکی: بر اساس ماده ۱۵ قانون عملیات بانکی بدون ربا و ماده ۷ قانون تسهیل اعطای تسهیلات بانکی، در دعاوی مستند به قراردادهای بانکی، صدور قرار تامین خواسته نیازی به تودیع خسارت احتمالی از سوی بانک ندارد.

سوالات متداول (FAQ)

مهلت ۱۰ روزه تقدیم دادخواست اصلی از چه تاریخی محاسبه می شود؟

مهلت ۱۰ روزه تقدیم دادخواست اصلی، از تاریخ صدور قرار تامین خواسته محاسبه می شود و نه از تاریخ ابلاغ آن به طرفین.

اگر خواهان مالی را برای توقیف معرفی نکند، تکلیف چیست؟

مسئولیت معرفی اموال به عهده خواهان است. اگر خواهان مالی را برای توقیف معرفی نکند و یا مالی قابل توقیف از خوانده شناسایی نشود، قرار تامین خواسته عملاً بدون اثر باقی می ماند و در نهایت ممکن است به دلیل عدم پیگیری، در مواردی خودبه خود منتفی شود. خوانده نیز می تواند پس از مدتی درخواست ابطال قرار و مطالبه خسارت کند.

آیا خوانده می تواند قبل از ابلاغ قرار تامین به آن اعتراض کند؟

خیر، مهلت اعتراض ۱۰ روزه برای خوانده، از تاریخ ابلاغ قرار تامین خواسته به او شروع می شود. بنابراین، تا قبل از ابلاغ، خوانده به طور رسمی از صدور قرار مطلع نیست و نمی تواند اعتراض کند.

در صورت عدم موفقیت خواهان در دعوای اصلی، خسارت احتمالی چگونه به خوانده پرداخت می شود؟

اگر خواهان در دعوای اصلی موفق نشود یا قرار تامین خواسته لغو گردد، خوانده می تواند با ارائه دادخواست مطالبه خسارت، جبران ضررهایی را که به دلیل توقیف اموال به او وارد شده است، از محل مبلغ تامین (خسارت احتمالی) که خواهان تودیع کرده بود، درخواست کند. دادگاه پس از بررسی، حکم به پرداخت خسارت از محل آن مبلغ صادر خواهد کرد.

آیا می توان همزمان به قرار تامین اعتراض کرد و درخواست رفع اثر داد؟

بله، این دو اقدام می توانند به صورت همزمان یا متوالی انجام شوند. خوانده می تواند هم به اصل قرار اعتراض کند (به دلیل ایرادات قانونی در صدور آن) و هم برای آزادسازی اموال خود، درخواست رفع اثر (مثلاً با تودیع وثیقه) بدهد. این امر به ویژه در مواردی که خوانده می خواهد سریعاً اموالش آزاد شود، کاربردی است.

آیا توقیف اموال در تامین خواسته به معنای انتقال مالکیت است؟

خیر، توقیف اموال در تامین خواسته به معنای انتقال مالکیت نیست. این یک اقدام صرفاً حمایتی و موقت است تا مانع از انتقال یا از بین رفتن اموال شود. مالکیت اموال همچنان با خوانده است، اما حق دخل و تصرف در آن ها را ندارد تا زمانی که تکلیف دعوای اصلی مشخص شود.

آیا قرار تامین خواسته قابل تجدیدنظرخواهی است؟

خیر، قرار تامین خواسته (اعم از قرار رد یا قبول) به طور مستقل قابل تجدیدنظرخواهی یا فرجام خواهی نیست. تنها راه اعتراض برای خوانده، اعتراض ۱۰ روزه به دادگاه صادرکننده قرار است و برای خواهان در صورت رد درخواست، می تواند مجدداً تقاضا کند.

نتیجه گیری

فرآیند پس از صدور قرار تامین خواسته، چه برای خواهان و چه برای خوانده، مملو از پیچیدگی های حقوقی و مهلت های زمانی حساس است. دقت، سرعت و آگاهی از قوانین، کلید موفقیت در این مرحله حیاتی است. خواهان باید در مهلت ۱۰ روزه قانونی، دادخواست اصلی خود را تقدیم کرده و پیگیر اجرای قرار و معرفی اموال باشد تا حقوقش تضییع نشود. در مقابل، خوانده نیز فرصت دارد تا ظرف ۱۰ روز به قرار اعتراض کرده یا با تودیع وثیقه، نسبت به رفع اثر از توقیف اموال خود اقدام کند و در صورت لزوم، خسارات وارده را مطالبه نماید.

با توجه به جنبه های فنی و ظریف این مرحله از دادرسی، توصیه اکید می شود که هر دو طرف دعوا، قبل از هر اقدامی، از مشاوره حقوقی تخصصی وکلای مجرب بهره مند شوند. این امر نه تنها از بروز خطاهای احتمالی جلوگیری می کند، بلکه مسیر احقاق حق و دفاع از آن را هموارتر و مؤثرتر می سازد و به شما اطمینان می دهد که از تمام ظرفیت های قانونی به درستی استفاده کرده اید.