گردشگری پایدار یا توریسم مسئولانه چیست؟

سفر و گردشگری به بخش جدایی ناپذیری از زندگی مدرن تبدیل شده است. با وجود مزایای بی شماری که صنعت توریسم برای اقتصاد اشتغال و تبادلات فرهنگی به همراه دارد رشد شتابان و بی برنامه آن می تواند آسیب های جدی و گاه جبران ناپذیری به محیط زیست جوامع محلی و میراث فرهنگی وارد کند. مصرف بی رویه منابع تولید انبوه زباله تخریب زیستگاه های طبیعی تغییرات ناخواسته در ساختارهای اجتماعی و فرهنگی و توزیع ناعادلانه منافع اقتصادی تنها بخشی از چالش هایی هستند که گردشگری سنتی ایجاد کرده است. اینجاست که مفهوم گردشگری پایدار یا توریسم مسئولانه اهمیت پیدا می کند. این رویکرد نوین در سفر با هدف به حداقل رساندن اثرات منفی و به حداکثر رساندن اثرات مثبت سفر بر تمامی ابعاد به دنبال ایجاد تعادلی میان نیازهای گردشگران جوامع میزبان و حفاظت از منابع برای نسل های آینده است. در این مقاله به بررسی عمیق این مفهوم حیاتی ابعاد مختلف آن اصول و ویژگی های کلیدی و نقش هر یک از ما در تحقق آن خواهیم پرداخت تا سفرهایی آگاهانه تر و مفیدتر برای خود و جهان اطرافمان داشته باشیم.

گردشگری پایدار چیست؟

گردشگری پایدار رویکردی جامع به توسعه و مدیریت صنعت سفر است که همزمان سه بعد اصلی را مورد توجه قرار می دهد: محیط زیست جامعه و فرهنگ و اقتصاد. این مفهوم به معنای برنامه ریزی اجرا و نظارت بر فعالیت های گردشگری به گونه ای است که نیازهای گردشگران و مناطق میزبان را برآورده سازد در حالی که یکپارچگی فرهنگی فرآیندهای زیست محیطی حیاتی تنوع زیستی و سیستم های حیات بخش را حفظ کند و همچنین فرصت های شغلی و درآمدزا را به گونه ای فراهم آورد که برای همه ذینفعان عادلانه باشد و باعث توسعه اقتصادی بلندمدت و پایدار گردد. هدف اصلی اطمینان از این است که منابع مورد استفاده در گردشگری برای نسل های آینده نیز در دسترس باقی بمانند و کیفیت زندگی جوامع محلی بهبود یابد.

توریسم مسئولانه چیست؟

توریسم مسئولانه یا گردشگری مسئولانه بیشتر بر نقش و مسئولیت ذینفعان مختلف در صنعت گردشگری به ویژه گردشگران و کسب وکارهای مرتبط تمرکز دارد. این مفهوم به اقدامات و رفتارهایی اشاره دارد که افراد و سازمان ها برای دستیابی به گردشگری پایدار انجام می دهند. به عبارت دیگر توریسم مسئولانه شیوه ای از سفر است که در آن مسافران و فعالان صنعت سفر آگاهانه تلاش می کنند تا اثرات منفی سفر خود را بر محیط زیست و جوامع محلی کاهش داده و در عین حال اثرات مثبت آن را افزایش دهند. این شامل انتخاب مقاصد و خدماتی است که به اصول پایداری متعهد هستند احترام به فرهنگ و آداب و رسوم محلی حمایت از اقتصاد بومی و به حداقل رساندن ردپای زیست محیطی سفر می شود. توریسم مسئولانه نیروی محرکه دستیابی به گردشگری پایدار است.

تفاوت بین گردشگری سبز اکوتوریسم و گردشگری پایدار

اغلب مفاهیم گردشگری سبز اکوتوریسم و گردشگری پایدار با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند اما تفاوت های کلیدی بین آن ها وجود دارد. گردشگری سبز و اکوتوریسم زیرمجموعه ها یا اشکال خاصی از گردشگری پایدار هستند. اکوتوریسم به طور خاص بر سفر مسئولانه به مناطق طبیعی تمرکز دارد که شامل حفاظت از محیط زیست و بهبود رفاه جوامع محلی می شود. این نوع گردشگری معمولاً مقیاس کوچکتری دارد و ارتباط نزدیکی با طبیعت و آموزش زیست محیطی دارد. گردشگری سبز نیز بیشتر بر جنبه های زیست محیطی سفر تأکید دارد و به کاهش اثرات منفی بر طبیعت می پردازد. در مقابل گردشگری پایدار یک چتر گسترده تر است که نه تنها ابعاد زیست محیطی بلکه ابعاد اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی را نیز در بر می گیرد و می تواند در هر نوع مقصدی اعم از طبیعی روستایی یا شهری اعمال شود. بنابراین هر اکوتوریسم یا گردشگری سبزی باید پایدار باشد اما هر گردشگری پایداری لزوماً اکوتوریسم یا گردشگری سبز نیست.

تاریخچه گردشگری پایدار

ریشه های مفهوم گردشگری پایدار را می توان در جنبش های حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی جستجو کرد. با افزایش آگاهی نسبت به اثرات منفی فعالیت های انسانی بر کره زمین و انتشار گزارش هایی مانند گزارش برانتلند در سال ۱۹۸۷ که مفهوم توسعه پایدار را مطرح کرد توجه به پایداری در تمامی بخش ها از جمله گردشگری افزایش یافت. سازمان های بین المللی مانند سازمان جهانی گردشگری ملل متحد (UNWTO) نقش مهمی در ترویج این مفهوم ایفا کردند. در سال ۱۹۹۲ کنفرانس ریو (کنفرانس زمین) بر اهمیت توسعه پایدار تأکید کرد و این امر به تقویت جایگاه پایداری در دستور کار جهانی کمک کرد. اعلامیه های مختلفی نیز در سطح جهانی و منطقه ای منتشر شدند که بر اصول و راهبردهای گردشگری پایدار تأکید داشتند از جمله اعلامیه کیپ تاون در سال ۲۰۰۲ که به طور خاص بر توریسم مسئولانه در مقاصد سفر متمرکز بود و رفاه جامعه محلی را به عنوان یک فاکتور اصلی مطرح کرد. از آن زمان گردشگری پایدار به یک اصل راهنما در برنامه ریزی و مدیریت گردشگری در سطح جهانی تبدیل شده است.

چرا گردشگری مسئولانه مهم است؟

اهمیت گردشگری مسئولانه از ضرورت حفظ منابع و فرهنگ ها برای آینده و تضمین منافع بلندمدت برای همه ذینفعان ناشی می شود. رشد بی رویه گردشگری سنتی می تواند منجر به تخریب محیط زیست از طریق آلودگی فرسایش خاک از دست دادن تنوع زیستی و مصرف بی رویه آب و انرژی شود. همچنین می تواند اثرات منفی اجتماعی و فرهنگی مانند تجاری سازی بیش از حد فرهنگ محلی جابجایی ساکنان بومی افزایش هزینه های زندگی برای مردم محلی و تضعیف ساختارهای اجتماعی را به همراه داشته باشد. از نظر اقتصادی نیز بخش قابل توجهی از درآمد حاصل از گردشگری انبوه ممکن است به خارج از مقصد نشت کند و به اقتصاد محلی کمک چندانی نکند. توریسم مسئولانه با پرداختن به این چالش ها به حفاظت از میراث طبیعی و فرهنگی کمک می کند از جوامع محلی حمایت کرده و منافع اقتصادی را به صورت عادلانه تر توزیع می کند. این رویکرد نه تنها به حفظ جذابیت مقاصد در بلندمدت کمک می کند بلکه تجربه سفر را برای گردشگران نیز عمیق تر و معنادارتر می سازد.

ابعاد گردشگری پایدار

گردشگری پایدار بر سه بعد اصلی متکی است که برای دستیابی به تعادل و پایداری بلندمدت باید به طور همزمان مورد توجه قرار گیرند:

حفاظت از محیط زیست

بعد زیست محیطی گردشگری پایدار شامل اقداماتی است که برای به حداقل رساندن اثرات منفی فعالیت های گردشگری بر محیط طبیعی انجام می شود. این شامل کاهش آلودگی هوا آب و خاک مدیریت صحیح پسماند و زباله حفاظت از تنوع زیستی و زیستگاه های طبیعی استفاده پایدار از منابع طبیعی مانند آب و انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. در این بعد تلاش می شود تا توسعه گردشگری به گونه ای صورت گیرد که ظرفیت برد اکولوژیکی مقصد را در نظر بگیرد و از تخریب مناطق حساس طبیعی جلوگیری شود. استفاده از انرژی های تجدیدپذیر ترویج حمل ونقل پایدار و برنامه ریزی فضایی دقیق از جمله راهکارهای کلیدی در این زمینه هستند.

حفظ فرهنگ و آداب و رسوم محلی

بعد اجتماعی-فرهنگی گردشگری پایدار به حفظ یکپارچگی اجتماعی و فرهنگی جوامع میزبان می پردازد. این شامل احترام به میراث فرهنگی ارزش ها سنت ها و سبک زندگی مردم محلی است. گردشگری پایدار باید به گونه ای توسعه یابد که از فرهنگ های محلی حمایت کند از تجاری سازی یا تحریف آن ها جلوگیری کند و ارتباطات سازنده و احترام آمیزی بین گردشگران و ساکنان محلی ایجاد کند. مشارکت جامعه محلی در فرآیندهای تصمیم گیری مرتبط با گردشگری حفاظت از سایت های تاریخی و فرهنگی و ترویج هنرهای دستی و محصولات محلی از جمله اقدامات مهم در این بعد هستند. هدف این است که گردشگری به ابزاری برای توانمندسازی جوامع محلی و حفظ هویت فرهنگی آن ها تبدیل شود.

توسعه اقتصادی پایدار

بعد اقتصادی گردشگری پایدار بر ایجاد منافع اقتصادی بلندمدت و عادلانه برای جوامع میزبان تمرکز دارد. این شامل ایجاد فرصت های شغلی مناسب و پایدار برای ساکنان محلی در سطوح مختلف حمایت از کسب وکارهای کوچک و متوسط محلی ترویج خرید محصولات و خدمات بومی و اطمینان از توزیع عادلانه درآمدهای حاصل از گردشگری است. هدف کاهش «نشت اقتصادی» (Leakage) یعنی خروج درآمد گردشگری از مقصد و افزایش سهم جامعه محلی از این درآمد است. سرمایه گذاری در زیرساخت های محلی آموزش نیروی کار بومی و ایجاد زنجیره های تأمین محلی از جمله راهکارهای اصلی برای تحقق توسعه اقتصادی پایدار از طریق گردشگری هستند.

اصول گردشگری پایدار

برای دستیابی به گردشگری پایدار مجموعه ای از اصول راهنما وجود دارد که باید در تمامی مراحل برنامه ریزی توسعه و مدیریت رعایت شوند. این اصول بر استفاده بهینه از منابع زیست محیطی احترام به جوامع میزبان و حفظ یکپارچگی اجتماعی و فرهنگی آن ها و اطمینان از عملیات اقتصادی پایدار و بلندمدت تأکید دارند. برخی از مهم ترین این اصول عبارتند از: استفاده پایدار از منابع (طبیعی اجتماعی و فرهنگی) کاهش بیش از حد مصرف و اتلاف حفظ تنوع (زیستی اجتماعی و فرهنگی) برنامه ریزی جامع و یکپارچه حمایت از نظام اقتصادی محلی مشارکت کامل جوامع محلی مشاوره با ذینفعان مختلف آموزش و ظرفیت سازی بازاریابی مسئولانه و انجام تحقیق و نظارت مستمر. رعایت این اصول به ایجاد چارچوبی برای توسعه گردشگری کمک می کند که هم از نظر زیست محیطی مسئولانه باشد هم از نظر اجتماعی عادلانه و هم از نظر اقتصادی سودمند.

ویژگی های گردشگری پایدار

گردشگری پایدار دارای ویژگی های متمایزی است که آن را از اشکال سنتی گردشگری جدا می کند. یکی از اصلی ترین ویژگی ها رویکرد جامع و یکپارچه آن است که هر سه بعد زیست محیطی اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی را به صورت همزمان و متعادل در نظر می گیرد. ویژگی دیگر چشم انداز بلندمدت آن است؛ گردشگری پایدار به دنبال منافع آنی و کوتاه مدت نیست بلکه بر حفظ منابع و جذابیت های مقصد برای نسل های آینده تأکید دارد. مشارکت ذینفعان مختلف از جمله دولت ها بخش خصوصی جوامع محلی و گردشگران یکی دیگر از ویژگی های کلیدی است؛ تصمیم گیری ها باید با همکاری و مشورت تمامی گروه های مرتبط انجام شود. همچنین گردشگری پایدار انعطاف پذیر و سازگار است و می تواند با شرایط متغیر محیطی اجتماعی و اقتصادی تطبیق یابد. شفافیت و پاسخگویی نیز از ویژگی های مهم هستند؛ عملیات و تأثیرات گردشگری باید به صورت شفاف گزارش و ارزیابی شوند تا مسئولیت پذیری تضمین گردد. در نهایت گردشگری پایدار بر آموزش و افزایش آگاهی هم برای گردشگران و هم برای جوامع میزبان و دست اندرکاران صنعت تأکید دارد.

رفتارهای مسئولانه در گردشگری پایدار

تحقق گردشگری پایدار نیازمند رفتارهای مسئولانه از سوی تمامی ذینفعان است. هم مسافران و هم فعالان صنعت سفر نقش حیاتی در این زمینه ایفا می کنند:

گردشگری مسئولانه از دیدگاه یک مسافر

مسافران مسئول تلاش می کنند تا در طول سفر خود اثرات مثبتی ایجاد کرده و اثرات منفی را به حداقل برسانند. این شامل انتخاب شیوه های حمل ونقل پایدارتر (مانند قطار اتوبوس یا دوچرخه به جای هواپیما یا خودروی شخصی در مسافت های کوتاه) کاهش مصرف آب و انرژی در محل اقامت مدیریت صحیح پسماند و بازیافت حمایت از کسب وکارهای محلی (مانند خرید از بازارهای محلی اقامت در اقامتگاه های بوم گردی) احترام به فرهنگ سنت ها و آداب و رسوم مردم محلی پرهیز از خرید سوغاتی هایی که از گونه های در حال انقراض یا مواد غیرقانونی تهیه شده اند و دریافت اطلاعات در مورد مقصد و چالش های پایداری آن قبل از سفر است. یک مسافر مسئول آگاه است که اقدامات او می تواند تأثیر قابل توجهی بر مقصد داشته باشد و سعی می کند با رفتارهای آگاهانه به حفظ آن کمک کند.

گردشگری مسئولانه از دیدگاه صنعت سفر

صنعت سفر شامل هتل ها شرکت های هواپیمایی آژانس های مسافرتی اپراتورهای تور و سایر ارائه دهندگان خدمات مسئولیت بزرگی در ترویج و اجرای گردشگری پایدار دارد. این مسئولیت شامل توسعه و اجرای سیاست ها و شیوه های عملیاتی پایدار (مانند کاهش مصرف انرژی و آب مدیریت پسماند استفاده از محصولات دوستدار محیط زیست) حمایت از اشتغال محلی و ارائه شرایط کاری منصفانه سرمایه گذاری در زیرساخت های پایدار ترویج تورها و فعالیت هایی که به حفظ محیط زیست و فرهنگ محلی کمک می کنند آموزش کارکنان و گردشگران در مورد اصول پایداری و همکاری با جوامع محلی و سایر ذینفعان است. صنعت سفر می تواند با ارائه گزینه های پایدار به مسافران و افزایش آگاهی آن ها نقش مهمی در تغییر الگوهای سفر ایفا کند.

چگونه با گردشگری مسئولانه شروع کنیم؟

شروع گردشگری مسئولانه آسان تر از آن چیزی است که به نظر می رسد و می تواند از گام های کوچک آغاز شود. اولین قدم افزایش آگاهی است؛ با مطالعه در مورد مقصد چالش های زیست محیطی و اجتماعی آن و شیوه های سفر پایدار دانش خود را افزایش دهید. قبل از رزرو در مورد سیاست های پایداری هتل ها شرکت های هواپیمایی و اپراتورهای تور تحقیق کنید و گزینه هایی را انتخاب کنید که به پایداری متعهد هستند. در طول سفر سعی کنید ردپای زیست محیطی خود را کاهش دهید؛ از حمل ونقل عمومی یا شیوه های فعال مانند دوچرخه سواری و پیاده روی استفاده کنید مصرف آب و انرژی را مدیریت کنید و زباله های خود را به درستی دفع یا بازیافت کنید. از اقتصاد محلی حمایت کنید؛ در رستوران های محلی غذا بخورید از فروشگاه های بومی خرید کنید و از راهنمایان محلی استفاده کنید. به فرهنگ و سنت های محلی احترام بگذارید؛ لباس مناسب بپوشید آداب محلی را رعایت کنید و قبل از عکس گرفتن از افراد اجازه بگیرید. با انجام این گام های ساده می توانید سفرهایی معنادارتر و کم تأثیرتر داشته باشید و به بخشی از راه حل برای آینده ای پایدارتر تبدیل شوید.

نمونه های گردشگری مسئولانه

در سراسر جهان نمونه های متعددی از گردشگری مسئولانه وجود دارد که نشان می دهند چگونه می توان سفر کرد و در عین حال به حفظ منابع و حمایت از جوامع محلی کمک کرد. اقامتگاه های بوم گردی که با استفاده از مصالح محلی ساخته شده اند انرژی خورشیدی یا سایر منابع تجدیدپذیر را به کار می برند پسماند را مدیریت می کنند و کارکنان خود را از میان بومیان منطقه استخدام می کنند نمونه ای از این اقدامات هستند. تورهایی که بر فعالیت های آموزشی و آگاه سازی در مورد محیط زیست یا فرهنگ محلی تمرکز دارند مانند تورهای پیاده روی در طبیعت با راهنمای متخصص محیط زیست یا کارگاه های آموزشی هنرهای دستی محلی نیز در دسته گردشگری مسئولانه قرار می گیرند. برخی مقاصد نیز در سطح کلان به پایداری متعهد شده اند مانند کشورهای اروپایی که ابتکاراتی برای ترویج مصرف پایدار مدیریت پسماند و کاهش انتشار کربن در بخش گردشگری اجرا می کنند. همچنین پروژه هایی که گردشگران را در فعالیت های داوطلبانه مرتبط با حفاظت از محیط زیست یا پروژه های توسعه جامعه محلی مشارکت می دهند نمونه های خوبی از توریسم مسئولانه هستند که اثرات مثبتی ایجاد می کنند.

گردشگری پایدار و مسئولانه در ایران

ایران با داشتن تنوع اقلیمی فرهنگی و تاریخی بی نظیر پتانسیل عظیمی برای توسعه گردشگری پایدار و مسئولانه دارد. از کویرهای وسیع و کوهستان های مرتفع گرفته تا جنگل های انبوه و سواحل زیبا هر منطقه از ایران می تواند مقصدی برای انواع مختلف گردشگری پایدار باشد. توسعه اقامتگاه های بوم گردی در مناطق روستایی و عشایری ترویج تورهای طبیعت گردی و اکوتوریسم با تأکید بر حفاظت از محیط زیست احیای خانه های تاریخی در شهرهای کویری و تبدیل آن ها به اقامتگاه و برگزاری تورهای فرهنگی که بر تعامل با جوامع محلی و آشنایی با سبک زندگی آن ها تمرکز دارند نمونه هایی از اقداماتی هستند که در ایران در حال انجام است. با این حال دستیابی به پایداری کامل در گردشگری ایران نیازمند غلبه بر چالش های قابل توجهی است.

چالش های پیش روی گردشگری پایدار در ایران

توسعه گردشگری پایدار در ایران با چالش های متعددی روبرو است. یکی از اصلی ترین چالش ها نبود زیرساخت های کافی و مناسب برای گردشگری پایدار در بسیاری از مناطق بکر و طبیعی است. کمبود آگاهی در میان برخی از دست اندرکاران صنعت سفر و همچنین گردشگران نسبت به اصول و اهمیت پایداری مانع دیگری محسوب می شود. مسائل زیست محیطی مانند کمبود آب آلودگی و مدیریت نامناسب پسماند در برخی مناطق پایداری زیست محیطی گردشگری را تهدید می کند. همچنین نبود قوانین و مقررات حمایتی کافی یا عدم اجرای مؤثر قوانین موجود فرآیند توسعه پایدار را کند می کند. چالش های اقتصادی مانند دسترسی محدود به سرمایه برای کسب وکارهای کوچک محلی و نشت اقتصادی نیز از دیگر موانع هستند. در نهایت عدم هماهنگی بین نهادهای مختلف دولتی و خصوصی مرتبط با گردشگری می تواند اجرای برنامه های توسعه پایدار را دشوار سازد.

راهکارهایی برای توسعه گردشگری پایدار در ایران

برای غلبه بر چالش های پیش روی گردشگری پایدار در ایران لازم است راهکارهای جامعی در سطوح مختلف اجرا شوند. در سطح سیاست گذاری بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات برای حمایت از توسعه پایدار تخصیص بودجه کافی برای زیرساخت های دوستدار محیط زیست و توسعه جوامع محلی و ایجاد نهادهای هماهنگ کننده بین بخشی ضروری است. در سطح صنعت آموزش دست اندرکاران و ارائه دهندگان خدمات گردشگری در مورد اصول پایداری ترویج استفاده از فناوری های سبز و تشویق سرمایه گذاری در پروژه های پایدار اهمیت دارد. افزایش آگاهی عمومی و فرهنگ سازی در میان گردشگران در مورد شیوه های سفر مسئولانه از طریق رسانه ها و کمپین های اطلاع رسانی نیز حیاتی است. توانمندسازی جوامع محلی و مشارکت فعال آن ها در برنامه ریزی و مدیریت گردشگری و حمایت از کسب وکارهای کوچک محلی می تواند به توزیع عادلانه تر منافع اقتصادی کمک کند. در نهایت تحقیق و پایش مستمر تأثیرات گردشگری برای ارزیابی اثربخشی راهکارها و اصلاح آن ها ضروری است.

آینده ای پایدار برای گردشگری ایران

با وجود چالش های موجود آینده گردشگری پایدار در ایران می تواند روشن و امیدوارکننده باشد. با توجه به پتانسیل های طبیعی فرهنگی و تاریخی غنی کشور و افزایش آگاهی جهانی نسبت به اهمیت پایداری فرصت های زیادی برای توسعه گردشگری مسئولانه وجود دارد. سرمایه گذاری هدفمند در زیرساخت های پایدار حمایت از طرح های بوم گردی و گردشگری جامعه محور ترویج مقاصد کمتر شناخته شده برای توزیع بهتر گردشگران و استفاده از فناوری برای بازاریابی و مدیریت هوشمند گردشگری می تواند به تحقق این آینده کمک کند. نقش بخش خصوصی سازمان های مردم نهاد و جوامع محلی در کنار حمایت دولت برای حرکت به سمت گردشگری پایدار حیاتی است. با رویکردی مسئولانه و برنامه ریزی دقیق گردشگری می تواند به ابزاری قدرتمند برای توسعه اقتصادی حفاظت از محیط زیست و حفظ میراث فرهنگی ایران برای نسل های آینده تبدیل شود و تجربه ای ماندگار و مثبت برای گردشگران داخلی و خارجی فراهم آورد.

تفاوت گردشگری پایدار و مسئولانه چیست؟

گردشگری پایدار یک هدف کلی است که شامل سه بعد زیست محیطی اجتماعی و اقتصادی می شود. توریسم مسئولانه به اقدامات و رفتارهایی اشاره دارد که برای رسیدن به این هدف پایدار توسط ذینفعان مختلف از جمله گردشگران و صنعت سفر انجام می شود.

ابعاد اصلی گردشگری پایدار کدامند؟

ابعاد اصلی گردشگری پایدار سه گانه هستند: بعد زیست محیطی (حفاظت از طبیعت) بعد اجتماعی-فرهنگی (حفظ فرهنگ و جوامع محلی) و بعد اقتصادی (توسعه اقتصادی عادلانه و بلندمدت برای میزبانان).

چگونه می توانیم به عنوان یک مسافر مسئولانه سفر کنیم؟

به عنوان یک مسافر مسئولانه می توانید با کاهش مصرف آب و انرژی مدیریت پسماند استفاده از حمل ونقل پایدار حمایت از کسب وکارهای محلی احترام به فرهنگ بومی و افزایش آگاهی خود نسبت به مقصد مسئولانه سفر کنید.

چرا توسعه گردشگری پایدار اهمیت دارد؟

توسعه گردشگری پایدار برای حفظ منابع طبیعی و فرهنگی حمایت از جوامع محلی ایجاد منافع اقتصادی بلندمدت و عادلانه و تضمین جذابیت مقاصد برای نسل های آینده حیاتی است و از اثرات منفی گردشگری انبوه جلوگیری می کند.

آیا اکوتوریسم همان گردشگری پایدار است؟

خیر اکوتوریسم شکلی از گردشگری پایدار است که به طور خاص بر سفر مسئولانه به مناطق طبیعی و حفاظت از محیط زیست و حمایت از جوامع محلی در این مناطق تمرکز دارد. گردشگری پایدار مفهومی وسیع تر است که ابعاد اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی را در تمامی انواع مقاصد در بر می گیرد.