گریلا کیست و چرا این قدر ترسناک است؟

گریلا (Grýla)، هیولای افسانه ای کریسمس در فولکلور ایسلند، نه تنها شخصیتی باستانی با ریشه های عمیق در اساطیر نوردیک است، بلکه به دلیل رژیم غذایی ترسناک خود که از کودکان بدرفتار تشکیل شده و همچنین خانواده مخوفش، منبع وحشت محسوب می شود. او نمادی از زمستان های بی رحم و خطرات طبیعی ایسلند نیز هست.

در دل افسانه های ایسلند، جایی که طبیعت خشن و داستان های فولکلور با یکدیگر در هم آمیخته اند، شخصیتی وجود دارد که نه تنها با جادوی خود، بلکه با تهدیدهایش، جشن های کریسمس را تحت الشعاع قرار می دهد. این شخصیت، گریلا نام دارد؛ موجودی که با تصویر مهربان و دوست داشتنی بابانوئل در فرهنگ های دیگر تضاد کاملی دارد. در فرهنگ ایسلندی، جشن کریسمس یا یول (Yule)، تنها به جمع آوری خانواده و زندگان اختصاص ندارد، بلکه زمان ملاقات با موجودات جادویی و شبح وار نیز محسوب می شود. در این میان، گریلا جایگاهی منحصر به فرد و البته هولناک دارد. این مقاله به بررسی عمیق ابعاد مختلف گریلا، ریشه های تاریخی و فرهنگی او، دلایل ترسناک بودنش و نقش او در دنیای مدرن می پردازد. با شناخت این هیولای افسانه ای، درک بهتری از عمق فرهنگ و اساطیر غنی ایسلند خواهیم داشت.

گریلا کیست؟ معرفی یک هیولای باستانی و مادر وحشت

گریلا، نامی که در فولکلور ایسلند با وحشت و هیبت گره خورده است، موجودی بسیار قدیمی و پیچیده است. او نه تنها یک شخصیت ساده داستانی نیست، بلکه نمادی از ترس های باستانی و ویژگی های فرهنگی خاص مردمان این سرزمین است. برخلاف تصور عمومی که او را صرفاً به عنوان یک جادوگر کریسمس می شناسند، گریلا ریشه های بسیار عمیق تر و تاریک تری در اساطیر نوردیک و فولکلور ایسلند دارد.

ریشه ها و تکامل تاریخی گریلا: از هیولایی مبهم تا جادوگر کریسمس

اولین اشاره ها به گریلا به قرن سیزدهم میلادی بازمی گردد. در اشعار و دست نوشته های اولیه ایسلندی، از جمله پروزا ادا (Prose Edda)، نام گریلا به عنوان یک ترول یا غول مهیب ذکر شده است. در ابتدا، او یک هیولای عمومی بود که در کوهستان ها زندگی می کرد و تهدیدی برای هر کسی به شمار می رفت، بدون اینکه ارتباط مستقیمی با جشن خاصی داشته باشد. او نمادی از خطرات طبیعت بکر و غیرقابل مهار ایسلند بود؛ موجودی که می توانست در سرمای طاقت فرسای زمستان یا در دل کوهستان های دورافتاده، جان مسافران را به خطر اندازد.

تکامل شخصیت گریلا به سمت یک جادوگر مرتبط با کریسمس و تنبیه کودکان، پدیده ای نسبتاً جدیدتر است. در قرون بعدی، به تدریج با تثبیت سنت های کریسمس مسیحی در ایسلند، شخصیت گریلا نیز تغییر کاربری داد و به ابزاری برای ترساندن و تربیت کودکان نافرمان تبدیل شد. این تحول، نشان دهنده تلفیق سنت های باستانی پاگانی با آموزه های مسیحی بود. کلیسا در این فرایند نقش مهمی ایفا کرد. در سال ۱۷۴۶، شورای کلیسای ایسلند با هدف کنترل رفتارهای ناپسند و خرافی در میان مردم، به طور رسمی اعلام کرد که داستان های مربوط به گریلا و پسران یول نباید برای ترساندن کودکان استفاده شود، اما همین دستور، ناخواسته باعث شد تا شخصیت گریلا به طور محکم تری در ذهنیت مردم با کریسمس گره بخورد و جایگاه او به عنوان جادوگر کریسمس تثبیت شود. این تصمیم در واقع به جای از بین بردن افسانه، آن را وارد مسیر جدیدی از فرهنگ عامه کرد.

واژه Grýla در زبان ایسلندی به معنی وردخوان یا کسی که غرش می کند ترجمه می شود. این نام گذاری به ویژگی های دهشتناک و قدرتمند او اشاره دارد. قدرت های جادویی، صدای هولناک و توانایی او در ایجاد ترس، همه در این نام نهفته است. ریشه های زبانی این کلمه، عمق قدمت و ترس آفرینی این شخصیت را در فرهنگ ایسلند آشکار می کند.

توصیف ظاهری و هولناک گریلا: کابوسی از ۱۵ دم و کیسه های کودکان

توصیفات ظاهری گریلا در طول زمان و در روایت های مختلف، کمی متفاوت است، اما همگی بر جنبه های هولناک و غیرانسانی او تأکید دارند. این تنوع در توصیفات، نشان می دهد که گریلا بیشتر یک موجود فولکلوریک شفاهی بوده که در هر منطقه و توسط هر راوی، به شکلی خاص به تصویر کشیده شده است.

با این حال، برخی جزئیات مشترک و برجسته در اغلب روایت ها به چشم می خورد که تصویر کلی این هیولا را شکل می دهد:
چشمانی در پشت سرش: این ویژگی نشان دهنده توانایی او در دیدن همه چیز است، حتی کارهایی که کودکان پنهانی انجام می دهند.
گوش هایی که تا بینی می رسند: این توصیف بر قدرت شنوایی فوق العاده او تأکید دارد، به گونه ای که می تواند گریه یا جیغ کودکان را از دورترین نقاط بشنود.
ریش درهم پیچیده و ژولیده: نمادی از کهولت، بی نظمی و طبیعت وحشی او.
دندان های سیاه و تیز: نشان دهنده ماهیت گوشت خوار و بی رحم او.
سُم: این ویژگی او را به موجودات شیطانی یا نیمه حیوانی شبیه می کند که در فولکلورهای مختلف دیده می شوند.

اما آنچه تصویر گریلا را به اوج وحشت می رساند، روایت ۱۵ دم و کیسه های اوست. تصور می شود که گریلا دارای ۱۵ دم است و بر روی هر یک از این دم ها، ۱۰۰ کیسه آویزان است. هر یک از این کیسه ها، حاوی ۲۰ کودک نافرمان و بدرفتار است که گریلا آن ها را برای تبدیل شدن به غذای عید خود و خانواده اش، با خود می آورد. این توصیف گرافیکی و جزئی، به طور مستقیم به هدف اصلی گریلا که همان بلعیدن کودکان است، اشاره دارد. این تصویر نه تنها برای کودکان، بلکه برای بزرگسالان نیز وحشت آور است و هدف اصلی داستان های گریلا، یعنی ایجاد ترس و وادار کردن به اطاعت را به بهترین شکل ممکن نشان می دهد.

یکی از توصیفات هولناک گریلا این است که او ۱۵ دم دارد که هر یک از آن ها ۱۰۰ کیسه و در هر کیسه ۲۰ کودک نگه داشته می شود تا به غذای عید او تبدیل شوند. این تصویر به وضوح ماهیت ترسناک او را نشان می دهد.

این ویژگی ها، گریلا را به یک کابوس تمام عیار تبدیل می کنند؛ موجودی که نه تنها ظاهری مهیب دارد، بلکه با ابزارهای خود (کیسه ها و دم ها) و هدف نهایی اش (خوردن کودکان)، ترس عمیقی را در دل ها می اندازد.

چرا گریلا اینقدر ترسناک است؟ تحلیل ابعاد وحشت آفرینی او

ترسناک بودن گریلا تنها به ظاهر او محدود نمی شود؛ این شخصیت ریشه های عمیق تری در روانشناسی انسانی، نیازهای اجتماعی و شرایط زندگی در ایسلند دارد. گریلا تجسمی از ترس های بنیادین و واقعیت های زندگی است که در طول قرون متمادی، در قالب یک هیولای فولکلوریک نمود پیدا کرده است.

خورنده کودکان: ترس پایه برای کنترل اجتماعی

مهم ترین و وحشتناک ترین ویژگی گریلا، تمایل او به خوردن کودکان بدرفتار است. این تهدید اصلی، گریلا را به ابزاری قدرتمند برای کنترل اجتماعی و تربیتی تبدیل کرده است. در جوامع سنتی، جایی که آموزش رسمی کمتر رایج بود، داستان های فولکلور نقش مهمی در انتقال ارزش ها و آموزش رفتارهای مطلوب ایفا می کردند.

استفاده از داستان گریلا برای ترساندن کودکان و وادار کردن آن ها به اطاعت، یک روش تربیتی کارآمد بود. والدینی که با کودکان نافرمان مواجه می شدند، به راحتی می توانستند با یادآوری حضور گریلا و سرنوشت شوم کودکانی که به او سپرده می شوند، آن ها را به راه راست هدایت کنند. این روش، اگرچه امروزه ممکن است خشن به نظر برسد، اما در آن زمان یک ابزار قدرتمند برای حفظ نظم و انضباط در خانواده ها بود.

ترس از بلعیده شدن، یکی از عمیق ترین و بنیادی ترین ترس های روانشناختی در انسان است. این ترس در بسیاری از فولکلورها و اساطیر جهان به اشکال مختلف وجود دارد، از داستان های جن و پری که کودکان را می خورند تا موجودات اساطیری که جهان را می بلعند. این ترس ریشه در آسیب پذیری انسان و وحشت از نابودی کامل دارد. گریلا با تجسم این ترس، به هیولایی بسیار کارآمد تبدیل می شود که توانایی ایجاد وحشت واقعی در مخاطبان خود را دارد. او نه تنها یک تهدید مبهم، بلکه یک تهدید فیزیکی و نهایی است: نابودی کامل.

تجسم زمستان بی رحم و خطرات طبیعی: ارتباط با واقعیت زندگی در ایسلند

زندگی در ایسلند، به ویژه در قرون گذشته، با چالش های بی شماری همراه بود. زمستان های طولانی، تاریک و طاقت فرسا، همواره با خطر قحطی، گرسنگی و مرگ همراه بودند. منابع غذایی کمیاب می شدند و سرمای شدید می توانست به سادگی جان انسان ها و حیوانات را بگیرد.

گریلا می تواند نمادی قوی از این تهدیدهای وجودی باشد؛ تجسمی از قحطی و گرسنگی که در انتظار کسانی است که آماده نیستند یا منابع کافی ندارند. در این چارچوب، کودکان بدرفتار می توانستند نمادی از مصرف کنندگان بیهوده منابع باشند که باید از جامعه حذف شوند تا بقیه بتوانند زنده بمانند. این تفسیر، به گریلا بُعدی داروین گرایانه می بخشد که در آن بقا مستلزم انطباق و اطاعت است.

علاوه بر این، زندگی در طبیعت خشن و انزوای ایسلند، به ایجاد موجودات ترسناک و ناشناخته در ذهن مردم کمک کرده است. کوهستان های مهیب، آبدره های عمیق، آتشفشان های فعال و آب وهوای غیرقابل پیش بینی، همگی می توانستند الهام بخش داستان هایی درباره موجودات ماوراءالطبیعه باشند که در کمین انسان ها نشسته اند. گریلا در این محیط، نه تنها یک موجود خیالی، بلکه بازتابی از ترس های واقعی و موجود از طبیعت بود. او نمادی از نیروهای غیرقابل کنترل و مخرب طبیعت است که می توانند در هر لحظه زندگی انسان را تهدید کنند.

خانواده وحشتناک: هر یک قطعه ای از پازل ترس

ترس از گریلا با خانواده منحصر به فرد و ترسناک او دوچندان می شود. هر یک از اعضای این خانواده، به نوبه خود، به وحشت آفرینی کلی می افزایند و ابعاد جدیدی به شخصیت گریلا می بخشند. این شبکه خانوادگی، گریلا را از یک هیولای تنها به یک نیروی جمعی و سازمان یافته برای ایجاد ترس تبدیل می کند.

لیپالودی (Leppalúði): همسر تنبل و بی رحم

لیپالودی، همسر گریلا، شخصیتی تنبل، غرغرو و بی رحم است. او اغلب با لباس های کثیف و ژولیده، همراه با انگشتری در دست های چروکیده اش توصیف می شود. داستان های مربوط به لیپالودی، او را نه تنها شریک جرم گریلا، بلکه موجودی با بی رحمی خاص خود نشان می دهند. یکی از مشهورترین روایت ها این است که او هنگامی که از بودن با یکی از همسران سابق خود خسته شد، او را خورد. این ویژگی آدم خوارانه، لیپالودی را به همسری مناسب برای گریلا تبدیل می کند و تأکید می کند که شرارت در این خانواده یک ویژگی موروثی یا مشترک است. حضور او نشان می دهد که تهدید گریلا تنها از یک فرد سرچشمه نمی گیرد، بلکه یک نیروی خانوادگی است که کودکان باید از آن بترسند.

پسران یول (Yule Lads): ۱۳ برادر مزاحم و دلهره آور

پسران یول یا یول لادز (Yule Lads)، در ابتدا شخصیت هایی جداگانه در فولکلور ایسلند بودند، اما به تدریج در افسانه گریلا به عنوان ۱۳ پسر او گنجانده شدند. این گروه عجیب وغریب از برادران، هر یک شخصیت و رفتار مزاحم خاص خود را دارند. آن ها در ۱۳ شب قبل از کریسمس، یکی یکی از کوهستان به سمت خانه ها می آیند تا هرج و مرج ایجاد کنند و در برخی موارد، حتی کودکان را بترسانند.

در جدول زیر، برخی از مشهورترین پسران یول و رفتارهای آن ها آورده شده است:

نام پسر یول	ویژگی و رفتار
استب بی (Stekkjarstaur)	دزدیدن شیر از گوسفندان
گیلیاگاپ (Giljagaur)	قایم شدن در گودال ها برای دزدیدن شیر
ستوفور (Stúfur)	خوردن تکه های غذای ته مانده از ماهی تابه ها
تروال پوتور (Þvörusleikir)	لیسیدن قاشق های چوبی کثیف
پوتاسلیکی (Pottaskefill)	لیسیدن ته دیگ ها
اسکای-گور (Askasleikir)	دزدیدن و لیسیدن کاسه ها
هرداپینور (Hurðaskellir)	درهم کوبیدن درها
اسکیرگومور (Skyrgámur)	خوردن اسکیر (نوعی ماست ایسلندی)
بیوناکر (Bjúgnakrækir)	دزدیدن سوسیس ها
گاتاپور (Gluggagægir)	سرک کشیدن از پنجره ها برای دزدیدن اشیا
گاتاسنیر (Gáttaþefur)	بو کشیدن غذاها و دزدیدن آن ها
کتکر (Ketkrókur)	استفاده از قلاب برای دزدیدن گوشت
کانداسنیر (Kertasníkir)	دزدیدن شمع ها

این ۱۳ برادر، با رفتارهای آزاردهنده و گاهی خطرناک خود، دلهره ای خاص به جشن های کریسمس می افزایند. آن ها قبیله ای از کودک ربایان نیستند، اما عاملان ضدحال و مزاحم جشن ها به شمار می روند و با گریلا در ایجاد نوعی ترس و احتیاط در کودکان همکاری می کنند. در گذشته، این پسران می توانستند هدایایی مانند سیب زمینی یا شیرینی در کفش کودکان بگذارند، بسته به اینکه کودک خوب بوده یا بد.

گربه کریسمس (Jólakötturinn): شکارچی کسانی که لباس نو ندارند

گربه کریسمس یا یولاکاتورین (Jólakötturinn)، حیوان خانگی عظیم الجثه و ترسناک گریلا و خانواده اش است. این گربه سیاه و غول پیکر، در شب کریسمس در شهرها و روستاها پرسه می زند و کسانی را شکار می کند که برای کریسمس لباس نو نپوشیده اند. این داستان، ریشه های عمیقی در فرهنگ اقتصادی و اجتماعی ایسلند دارد.

در گذشته، زمستان های ایسلند بسیار سرد بود و تهیه لباس های گرم و جدید، نشانه ای از سخت کوشی و آمادگی برای بقا در برابر سرمای شدید بود. کسانی که لباس نو نداشتند، ممکن بود فقیر یا تنبل محسوب شوند. بنابراین، داستان گربه کریسمس یک ابزار فرهنگی قدرتمند برای تشویق مردم به سخت کوشی، کار و پس انداز بود تا بتوانند برای خود و خانواده شان لباس های گرم تهیه کنند. این گربه، نمادی از عواقب ناگوار تنبلی یا عدم آمادگی برای زمستان بود و به این ترتیب، ترس از گربه کریسمس به نوعی با ترس از فقر و گرسنگی گره خورده بود.

داستان گربه کریسمس در ایسلند، به مردم یادآوری می کند که برای زمستان سخت باید لباس نو و گرم تهیه کنند، وگرنه ممکن است توسط این گربه عظیم الجثه خورده شوند. این داستان به نوعی نماد ترس از فقر و عدم آمادگی در برابر سرمای زمستان است.

حضور این خانواده منحصر به فرد در کنار گریلا، او را به یک تهدید جامع و همه جانبه تبدیل می کند. هر یک از اعضای خانواده، با ویژگی ها و رفتارهای خاص خود، به مجموعه ترس های فرهنگی ایسلند می افزایند و گریلا را به نمادی قدرتمندتر از وحشت تبدیل می کنند.

گریلا در دنیای امروز: از فولکلور تا پاپ کالچر

با وجود تغییرات گسترده فرهنگی و اجتماعی در ایسلند، گریلا و داستان های مربوط به او همچنان جایگاه ویژه ای در فرهنگ این کشور دارند. او از یک ابزار صرفاً تربیتی به یک نماد فرهنگی و حتی یک جاذبه هنری تبدیل شده است که در ادبیات، هنر، و رسانه های مدرن نیز بازتاب پیدا کرده است.

بازتاب گریلا در ادبیات، هنر و جشن های مدرن

گریلا و پسران یول، همواره الهام بخش شاعران و نویسندگان ایسلندی بوده اند. اشعار و سروده های بسیاری درباره او وجود دارد که به جزئیات شخصیت و رفتارهای او می پردازد. در ادبیات کودکان نیز، گریلا حضور پررنگی دارد، اما با رویکردی آموزشی-تربیتی و اغلب با لحنی ملایم تر. این کتاب ها به کودکان کمک می کنند تا با این شخصیت های فولکلوریک آشنا شوند، اما نه به شکلی که وحشت زده شوند، بلکه برای درک بهتر فرهنگ خود.

در زمینه هنر معاصر، مجسمه ها، نقاشی ها و آثار هنری دیگری نیز با الهام از گریلا خلق شده اند که او را در ابعاد مختلف و گاهی با تفاسیر مدرن به تصویر می کشند. برخی از این آثار، به جنبه های تاریک و ترسناک او می پردازند، در حالی که برخی دیگر سعی دارند او را با نگاهی نو و متفاوت به مخاطب معرفی کنند.

با وجود اینکه کلیسا در گذشته سعی در کاهش نفوذ گریلا داشت، اما امروزه در برخی نقاط ایسلند، نمایش ها و رویدادهایی با الهام از داستان گریلا و پسران یول برگزار می شود. این رویدادها، بیشتر جنبه تفریحی و فرهنگی دارند و فرصتی را فراهم می کنند تا نسل های جدید با فولکلور غنی کشورشان آشنا شوند. در این جشن ها، گاهی شخصیت هایی لباس گریلا و پسران یول را می پوشند و به ایفای نقش می پردازند، اما با هدف سرگرم کردن و آموزش، نه ترساندن.

مقایسه با شخصیت های فولکلور مشابه

گریلا تنها شخصیت ترسناک مرتبط با تعطیلات در فرهنگ های جهان نیست. در بسیاری از نقاط اروپا، موجودات مشابهی وجود دارند که وظیفه تنبیه کودکان بدرفتار را بر عهده دارند. مشهورترین این شخصیت ها، کرامپوس (Krampus) در فولکلور آلپ است که در کنار سنت نیکلاس ظاهر می شود و کودکان شیطون را تنبیه می کند. کرامپوس معمولاً به شکل یک موجود شاخدار و شیطانی با زبان بلند و پشم های تیره به تصویر کشیده می شود.

با این حال، تفاوت های کلیدی نیز بین گریلا و کرامپوس وجود دارد:

• ریشه های تاریخی: گریلا ریشه های بسیار باستانی تری در اساطیر نوردیک دارد و ارتباط او با کریسمس نسبتاً جدیدتر است، در حالی که کرامپوس از ابتدا با سنت نیکلاس و کریسمس گره خورده بود.
• ماهیت: گریلا بیشتر یک غول یا ترول زنانه است که مستقلاً عمل می کند، در حالی که کرامپوس معمولاً همراه سنت نیکلاس یا بابانوئل ظاهر می شود و نقش مکمل را ایفا می کند.
• خانواده: گریلا دارای یک خانواده بزرگ و ترسناک شامل همسر و ۱۳ پسر است که هر یک وظایف خاص خود را دارند، در حالی که کرامپوس معمولاً به تنهایی عمل می کند.
• منطقه جغرافیایی: گریلا مختص فولکلور ایسلند است، در حالی که کرامپوس در بخش های مختلف اروپای مرکزی رواج دارد.

همچنین، می توان به شخصیت های دیگری مانند پرخته (Perchta) در فولکلور آلمانی و اتریشی اشاره کرد که در فصل زمستان ظاهر می شود و به تنبیه کودکان می پردازد. این مقایسه ها نشان می دهد که ایده تنبیه کودکان بدرفتار در فولکلورهای مختلف، یک موضوع مشترک است، اما هر فرهنگ آن را به شکل منحصر به فرد خود و متناسب با شرایط اقلیمی و اجتماعی خود به تصویر کشیده است. گریلا با ویژگی های خاص خود، از جمله ارتباط با زمستان های سخت ایسلند و خانواده بزرگ و عجیبش، در میان این شخصیت ها برجسته است.

گریلا در سینما و رسانه های مدرن

در سال های اخیر، با افزایش علاقه به فولکلور و داستان های ترسناک، گریلا نیز راه خود را به سینما و رسانه های مدرن باز کرده است. حضور او در فیلم ها، سریال ها، بازی های ویدئویی و انیمیشن ها، باعث شده تا این شخصیت باستانی برای نسل های جدید نیز جذاب و قابل دسترس شود.

یکی از برجسته ترین نمونه ها، حضور گریلا در فیلم های ژانر وحشت است که سعی دارند جنبه های ترسناک و خون خوار او را برجسته کنند. این فیلم ها اغلب با الهام از روایت های سنتی، داستان هایی جدید و مدرن درباره گریلا و شکار کودکان توسط او خلق می کنند. همچنین، در برخی سریال ها و مستندهای تلویزیونی با محوریت فولکلور و اساطیر، به شخصیت گریلا و جایگاه او در فرهنگ ایسلند پرداخته شده است.

در بازی های ویدئویی نیز، گریلا و خانواده اش گاهی به عنوان شخصیت های فرعی یا حتی اصلی در بازی های با تم فانتزی یا وحشت ظاهر می شوند. این حضور در رسانه های تعاملی، به کاربران امکان می دهد تا به شکلی جدید با این هیولای فولکلوریک ارتباط برقرار کنند. در حوزه انیمیشن و کتاب های کمیک نیز، تفاسیر متفاوتی از گریلا ارائه شده است، که گاهی سعی در انسانی تر کردن او یا حتی تبدیل او به یک شخصیت کمدی دارند تا او را برای مخاطبان جوان تر جذاب کنند.

این حضور در پاپ کالچر، نشان می دهد که گریلا دیگر تنها یک شخصیت محدود به داستان های محلی نیست، بلکه به یک نماد جهانی از فولکلور ترسناک تبدیل شده است که می تواند الهام بخش آثار هنری و سرگرمی در سراسر جهان باشد. این تطابق پذیری نشان دهنده قدرت ماندگار داستان های فولکلور در دنیای مدرن است.

نتیجه گیری

گریلا، هیولای باستانی و مادر وحشت در فولکلور ایسلند، شخصیتی فراتر از یک جادوگر ساده کریسمس است. او ریشه های عمیقی در اساطیر نوردیک دارد و در طول قرون متمادی، از یک غول مبهم به یک جادوگر آدم خوار که کودکان نافرمان را می بلعد، تکامل یافته است. این تحول تاریخی، او را به ابزاری قدرتمند برای کنترل اجتماعی و تربیت کودکان تبدیل کرده است. ترسناک بودن گریلا، تنها به ظاهر مهیب او با چشمانی در پشت سر و ۱۵ دم پر از کیسه های کودکان خلاصه نمی شود، بلکه از ریشه های روانشناختی عمیق تری سرچشمه می گیرد.

اولین و مهم ترین دلیل ترسناک بودن او، تهدید واقعی و مستقیمش برای بلعیدن کودکان بدرفتار است. این ترس، به عنوان یک ابزار تربیتی قدرتمند در جوامع سنتی ایسلند عمل می کرد. دومین دلیل، تجسم زمستان های بی رحم و خطرات طبیعی ایسلند است. گریلا نمادی از قحطی، گرسنگی و سرمای کشنده بود که همواره زندگی مردم را تهدید می کرد. در نهایت، خانواده مخوف او شامل همسر تنبل و بی رحمش، لیپالودی، ۱۳ پسر مزاحم و دلهره آورش (پسران یول)، و گربه کریسمس که شکارچی کسانی است که لباس نو ندارند، هر یک به نوبه خود به این پازل ترس می افزایند و گریلا را به یک نیروی وحشت آفرین تمام عیار تبدیل می کنند.

در دنیای امروز، گریلا همچنان جایگاه ویژه ای در فرهنگ ایسلند دارد و در ادبیات، هنر، و رسانه های مدرن نیز بازتاب یافته است. او نه تنها یک موجود فولکلوریک باستانی، بلکه نمادی از قدرت داستان ها در شکل دهی به فرهنگ ها، تربیت نسل ها و تداوم وحشت های باستانی در دنیای مدرن است. گریلا یادآور نگاه منحصر به فرد ایسلندی ها به کریسمس است که در آن، جشن و شادی با سایه ای از وحشت و احتیاط در هم آمیخته است.