زن از زمین ارث میبرد

بله، بر اساس قانون جدید جمهوری اسلامی ایران، زن از زمین و کلیه اموال غیرمنقول شوهر خود ارث می برد. این حق ارث بری، تحولی مهم در نظام حقوقی کشور است که با هدف حمایت از حقوق زنان و رفع ابهامات قانونی صورت گرفته است. برای بسیاری از زنان و خانواده ها، اطلاع از این تغییرات و جزئیات آن حیاتی است تا بتوانند در مسیر احقاق حقوق خود قدم بردارند و از سوءتفاهمات رایج در زمینه ارث بری جلوگیری کنند. در گذشته، باورهای نادرست و حتی قوانین قدیمی، زنان را از ارث بردن از زمین محروم می کرد، اما اکنون با اصلاحات قانونی، مسیر جدیدی برای عدالت در این حوزه گشوده شده است.

تحولات قانونی ارث زن از اموال غیرمنقول: از محرومیت تا احقاق حق

مسئله ارث بری زن از اموال غیرمنقول شوهر، همواره یکی از پیچیده ترین و بحث برانگیزترین موضوعات در حقوق خانواده و ارث ایران بوده است. این چالش ها، ریشه در تفاوت های فقهی و تفسیرهای قانونی مختلف در طول تاریخ داشته اند. درک سیر تحولات قانونی در این زمینه، برای هر فردی که به دنبال کسب اطلاعات دقیق درباره سهم الارث زن از زمین است، ضروری به نظر می رسد.

وضعیت ارث زن از زمین در قانون مدنی قدیم (قبل از 1387)

پیش از اصلاحات قانونی مهم در سال های 1387 و 1389، قانون مدنی ایران بر اساس نظر مشهور فقهای امامیه، زن را از ارث بردن از «عین» زمین محروم می دانست. این محرومیت بر پایه مواد 946 و 947 سابق قانون مدنی بنا شده بود. طبق این مواد، اگر مردی فوت می کرد و اموالی غیرمنقول (مانند زمین زراعی، مسکونی، باغ یا حتی خانه ای که تنها شامل عرصه بود) از خود به جای می گذاشت، زن تنها می توانست از «قیمت ابنیه و اشجار» (یعنی ارزش ساختمان ها و درختانی که روی زمین بودند) ارث ببرد و نه از خود زمین (عرصه) و عین آن. این بدان معنا بود که اگر ماترک مرد تنها شامل زمین بود و هیچ بنا یا درختی روی آن نبود، زن عملاً از هیچ چیز ارث نمی برد. این وضعیت، در بسیاری از موارد به محرومیت کامل زنان از بخش عمده ای از دارایی های شوهرشان منجر می شد و چالش های اجتماعی و اقتصادی زیادی را برای زنان بیوه ایجاد می کرد.

در قانون مدنی قبل از اصلاح سال 1387، زن تنها از قیمت ابنیه و اشجار ارث می برد و از عین زمین (عرصه) محروم بود؛ وضعیتی که گاه به محرومیت کامل از بخش عمده ترکه منجر می شد.

ریشه های فقهی و تاریخی این محرومیت به دوره هایی برمی گشت که زمین به عنوان یک دارایی ثابت و غیرقابل تقسیم در خانواده و قبیله تلقی می شد و احتمال می رفت که با انتقال عین زمین به زن، در صورت ازدواج مجدد وی، افراد بیگانه (شوهر جدید و فرزندانش) وارد اموال و اراضی خانواده متوفی شوند. اگرچه این توجیهات در گذشته مطرح بود، اما با تحولات اجتماعی و اقتصادی جامعه، این قانون به مرور زمان با انتقادهای زیادی روبه رو شد و نیاز به بازنگری آن احساس می شد.

اصلاحات سرنوشت ساز: قانون جدید ارث زن از زمین (سال های 1387 و 1389)

با افزایش آگاهی های عمومی و تلاش های حقوقی، سرانجام در سال 1387، مجلس شورای اسلامی مصوبه ای را به تصویب رساند که ماده 946 قانون مدنی را اصلاح و ماده 947 را به طور کلی حذف کرد. این اصلاحیه، نقطه عطفی در حقوق ارث زن از شوهر بود. بر اساس قانون اصلاحی سال 1387، زن از «عین» اموال منقول و «قیمت» اموال غیرمنقول (عرصه و اعیان) ارث می برد. این تغییر به این معنا بود که زن دیگر تنها از قیمت ساختمان و درخت ارث نمی برد، بلکه سهم الارث زن از زمین نیز بر اساس قیمت آن محاسبه و به وی تعلق می گرفت.

اما داستان به همین جا ختم نشد. پس از این اصلاحیه، ابهامات و چالش هایی در مورد نحوه اجرای قانون برای پرونده هایی که متوفی قبل از سال 1387 فوت کرده بود اما هنوز ترکه او تقسیم نشده بود، پیش آمد. برای رفع این ابهامات، در سال 1389، تبصره ای به ماده 946 الحاق شد. این تبصره صراحتاً اعلام کرد که «مفاد این ماده در خصوص وراث متوفایی که قبل از تصویب آن فوت کرده ولی هنوز ترکه او تقسیم نشده است نیز لازم الاجرا است.» این الحاقیه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بود، زیرا به قانون اثر عطف به ماسبق می داد و شامل حال بسیاری از زنانی می شد که سال ها قبل، به دلیل قوانین قدیمی، از حقوق خود محروم شده بودند.

نتیجه این اصلاحات، روشن و قاطع بود: زن دیگر از عین زمین محروم نیست. سهم او از اموال غیرمنقول شوهر، بر مبنای «قیمت» عرصه (زمین) و اعیان (ساختمان، درخت و…) محاسبه و به او پرداخت می شود. این تحولات، گام بزرگی در جهت برقراری عدالت و حمایت از حقوق زنان در جامعه ایران بود و به رفع بسیاری از سوءتفاهم ها و نابرابری های تاریخی کمک شایانی کرد. این قانون جدید ارث زن از زمین، اکنون مبنای عمل در تمامی محاکم و مراجع حقوقی است.

میزان سهم الارث زن از اموال غیرمنقول شوهر

با تصویب قانون جدید ارث زن از زمین، ابهامات زیادی در مورد چگونگی محاسبه سهم الارارث زن از اموال غیرمنقول برطرف شده است. برای درک دقیق میزان ارث زن از شوهر، باید به مواد قانونی مربوطه، به ویژه ماده 913 قانون مدنی، توجه کنیم که سهم الارث زوجه را بر اساس وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی تعیین می کند.

سهم زن از زمین و سایر اموال در صورت داشتن فرزند

بر اساس ماده 913 قانون مدنی، اگر مردی فوت کند و از خود فرزند یا فرزندانی (چه از همسر فعلی و چه از همسران قبلی) یا نوه و نبیره ای (اولاد اولاد) داشته باشد، سهم الارث همسرش (زوجه) از تمامی اموال متوفی، یک هشتم (ثمن) از کل ترکه است. این یک هشتم شامل تمامی اموال می شود؛ به این صورت که:

• یک هشتم از عین اموال منقول (مانند پول نقد، خودرو، لوازم خانه، سهام و…).
• یک هشتم از قیمت اموال غیرمنقول (مانند زمین، خانه، باغ، آپارتمان و…).

مهم است بدانیم که عبارت «قیمت اموال غیرمنقول» به این معناست که زن مالک خود عین زمین یا ساختمان نمی شود، بلکه معادل یک هشتم ارزش نقدی آن به او تعلق می گیرد. این قیمت توسط کارشناس رسمی دادگستری تعیین می شود. اگر ورثه دیگر (فرزندان و سایر بستگان) بخواهند عین اموال غیرمنقول را برای خود نگه دارند، باید سهم قیمتی زن را به او پرداخت کنند.

سهم زن از زمین و سایر اموال در صورت نداشتن فرزند

در صورتی که مرد متوفی در زمان فوت، هیچ فرزند یا نوه ای (اولاد اولاد) نداشته باشد، میزان ارث زن بدون فرزند از کل ترکه، یک چهارم (ربع) است. این یک چهارم نیز مانند حالت قبل، هم از اموال منقول و هم از اموال غیرمنقول به صورت زیر محاسبه می شود:

• یک چهارم از عین اموال منقول.
• یک چهارم از قیمت اموال غیرمنقول (عرصه و اعیان).

اینجا نیز تأکید بر «قیمت» اموال غیرمنقول است. یعنی زن از یک چهارم ارزش نقدی زمین و اعیان آن بهره مند می شود. در صورت عدم وجود هیچ وارث دیگری جز زن، باقی مانده ترکه (پس از پرداخت سهم یک چهارمی زن)، به حاکم (دولت) تعلق می گیرد و زن تنها به اندازه سهم قانونی خود (یک چهارم) ارث می برد. این در حالی است که اگر زن تنها وارث مرد باشد، مرد تمام اموال زن را به ارث می برد.

ارث زن از زمین در صورت تعدد زوجات

اگر مرد متوفی دارای دو یا چند همسر دائمی باشد، وضعیت ارث زن در عقد دائم از شوهر چگونه خواهد بود؟ ماده 942 قانون مدنی در این خصوص صراحت دارد. در این حالت، سهم کلی زوجه (چه یک هشتم در صورت داشتن فرزند و چه یک چهارم در صورت نداشتن فرزند) بین تمامی همسران دائم متوفی به تساوی تقسیم می شود.

به عنوان مثال، اگر مردی دو همسر دائم داشته باشد و فرزند هم داشته باشد، سهم کلی یک هشتم از ترکه بین آن دو زن تقسیم شده و به هر یک از آن ها یک شانزدهم از ترکه تعلق می گیرد. همین اصل در صورت عدم وجود فرزند نیز برقرار است؛ سهم یک چهارم کلی بین همسران به تساوی تقسیم می شود. شایان ذکر است که این تقسیم بندی تنها برای همسران دائمی است و زنانی که در عقد موقت بوده اند، از شوهر خود ارث نمی برند.

وضعیت فرزندان متوفی	سهم هر زوجه (تعداد زوجات: N)	سهم کلی زوجات
داشتن فرزند یا اولاد اولاد	1/8 کل ترکه تقسیم بر N	1/8 کل ترکه
نداشتن فرزند یا اولاد اولاد	1/4 کل ترکه تقسیم بر N	1/4 کل ترکه

این تقسیم بندی نشان می دهد که در نظام حقوقی ایران، سهم ارث زوجه به صورت یک واحد کلی در نظر گرفته شده و سپس بین همسران موجود تقسیم می شود، نه اینکه به هر همسر به صورت جداگانه یک هشتم یا یک چهارم اختصاص یابد.

ابعاد عملی و حقوقی مطالبه سهم الارث زن از زمین

با وجود اصلاحات قانونی، نحوه مطالبه ارث زن از اموال غیرمنقول شوهر می تواند دارای پیچیدگی های عملی باشد. درک مفاهیم کلیدی و مراحل حقوقی مربوطه برای استیفای حق زن از اموال غیرمنقول اهمیت فراوانی دارد.

مفهوم قیمت عرصه و اعیان و نحوه محاسبه آن

یکی از مهم ترین مفاهیم در قانون جدید ارث زن از زمین، تمایز بین «عین» و «قیمت» در مورد اموال غیرمنقول است. همان طور که پیش تر ذکر شد، زن از عین اموال غیرمنقول ارث نمی برد، بلکه از «قیمت» آن بهره مند می شود.

• عرصه: به خود زمین گفته می شود.
• اعیان: به بناها، ساختمان ها، درختان و هر آنچه که روی زمین ساخته یا کاشته شده و جزء دارایی های متوفی محسوب می شود، اطلاق می گردد.

زمانی که گفته می شود زن از قیمت عرصه و اعیان ارث می برد، به این معناست که ارزش ریالی کل زمین و ساختمان ها و درختان روی آن، به صورت مجزا توسط یک کارشناس رسمی دادگستری تعیین می شود. سپس، سهم قانونی زن (یک هشتم یا یک چهارم) از این ارزش کلی محاسبه و به او پرداخت می گردد. نقش کارشناس رسمی دادگستری در این فرآیند حیاتی است، زیرا او با تخصص خود، ارزش منصفانه و دقیق اموال غیرمنقول را بر اساس معیارهای قانونی و عرفی (مانند موقعیت ملک، کاربری، متراژ، مصالح به کار رفته، قدمت بنا و…) برآورد می کند. این قیمت گذاری مبنای پرداخت سهم الارث زن قرار می گیرد.

این تمایز، راه حلی است برای برقراری تعادل میان حقوق زن و جلوگیری از مشکلاتی که در گذشته به دلیل انتقال عین زمین به زن مطرح می شد؛ البته در حال حاضر، همان طور که در ادامه توضیح داده خواهد شد، امکان تملک عین نیز برای زن وجود دارد.

مراحل و روش های استیفای حق زن از اموال غیرمنقول

پس از فوت شوهر و تعیین سهم الارث زن از زمین (بر اساس قیمت)، زن برای دریافت حق خود می تواند از روش های مختلفی اقدام کند:

1. توافق ورثه بر پرداخت قیمت سهم الارث زن:

   ایده آل ترین حالت این است که سایر ورثه (فرزندان، پدر و مادر متوفی و…) با یکدیگر توافق کنند و سهم نقدی زن را از محل دارایی های موجود یا با فروش بخشی از اموال منقول، به او پرداخت نمایند. این روش، کمترین زمان و هزینه را دارد و از درگیری های حقوقی جلوگیری می کند.

2. درخواست فروش ماترک (اموال غیرمنقول) توسط زوجه از دادگاه:

   اگر ورثه بر سر پرداخت سهم زن به توافق نرسند یا از پرداخت آن امتناع کنند، زن می تواند به دادگاه مراجعه کرده و درخواست فروش ماترک (اموال غیرمنقول) را مطرح کند. دادگاه پس از بررسی و تأیید، دستور فروش اموال را صادر می کند و پس از فروش، سهم قیمتی زن از محل درآمد حاصل از فروش به او پرداخت می شود.

3. حق تملک عین اموال غیرمنقول توسط زن (ماده 948 اصلاحی):

   این مورد یکی از مهم ترین و پیشرفته ترین تغییرات قانونی است که ماده 948 قانون مدنی اصلاحی آن را پیش بینی کرده است. بر اساس این ماده، در صورتی که ورثه از پرداخت قیمت سهم زن امتناع ورزند و یا امکان فروش اموال غیرمنقول وجود نداشته باشد (مثلاً به دلیل عدم مشتری یا مشکلات قانونی)، زن می تواند با مراجعه به دادگاه، درخواست تملک عین اموال غیرمنقول را مطرح کند. در این صورت، دادگاه می تواند حکم به تملک عین زمین یا ساختمان (به میزان سهم الارث زن) توسط زوجه صادر کند. این امکان، قدرت چانه زنی و حقوقی زن را به شکل قابل توجهی افزایش می دهد و اطمینان می دهد که حتی در شرایط دشوار، او می تواند حق خود را استیفا کند.

در هر یک از این مراحل، دریافت مشاوره از یک وکیل متخصص در امور ارث بسیار توصیه می شود، زیرا او می تواند با توجه به شرایط خاص هر پرونده، بهترین مسیر حقوقی را برای احقاق حقوق زن راهنمایی کند.

شرایط اساسی و موانع ارث بری زن از شوهر

برای اینکه زن از شوهر خود ارث ببرد، باید شرایط خاصی وجود داشته باشد و همچنین موانعی نیز ممکن است باعث محرومیت از ارث شوند. آگاهی از این شرایط و موانع، برای درک کامل حقوق ارث زن از شوهر ضروری است.

شرایط ضروری

دو شرط اساسی برای ارث بری زوجه از شوهر متوفی عبارتند از:

1. عقد دائم:

   شرط اول و بسیار مهم این است که عقد نکاح بین زن و مرد، از نوع دائم باشد. بر اساس ماده 861 قانون مدنی، در ازدواج موقت (صیغه)، زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی برند، حتی اگر در ضمن عقد، شرط ارث بری را هم کرده باشند. این شرط، باطل و بی اثر است. بنابراین، هرگونه ادعای ارث بری زن از زمین یا سایر اموال شوهر، تنها در صورتی معتبر است که ازدواج آن ها دائمی بوده باشد.

2. برقراری رابطه زوجیت در حین فوت:

   ماده 864 قانون مدنی بیان می کند که یکی از شرایط ارث بری، این است که «هر یک از زوجین در حین فوت دیگری زنده باشد.» به عبارت دیگر، زن باید در زمان فوت شوهرش، زنده باشد و رابطه زوجیت نیز بین آن ها برقرار باشد. اگر رابطه زوجیت به دلایلی مانند فسخ نکاح، طلاق بائن (به جز موارد استثنایی) یا فوت یکی از طرفین قبل از دیگری از بین رفته باشد، ارث بری ممکن نخواهد بود.

موارد خاص: ارث زن مطلقه

در حالت کلی، زنی که طلاق گرفته است از شوهر سابق خود ارث نمی برد. اما قانون مدنی، استثنائاتی را برای این قاعده در نظر گرفته است که عبارتند از:

1. طلاق رجعی در زمان عده:

   اگر مردی، همسر خود را به صورت طلاق رجعی (نوعی طلاق که در آن مرد در مدت عده حق رجوع دارد) مطلقه کرده باشد و قبل از پایان مدت عده فوت کند، زن از اموال شوهرش ارث می برد. در این دوران، رابطه زوجیت به طور کامل منحل نشده و زن کماکان همسر مرد محسوب می شود. اما اگر فوت شوهر پس از انقضای مدت عده اتفاق بیفتد و یا طلاق از ابتدا طلاق بائن (نوعی طلاق که در آن مرد حق رجوع ندارد و رابطه زوجیت بلافاصله قطع می شود) باشد، زن از مرد در صورت فوت هیچ ارثی نمی برد.

2. طلاق در دوران مرض و فوت شوهر در یک سال:

   ماده 944 قانون مدنی حالتی را پیش بینی کرده است که اگر مردی در دوران بیماری (مرض) همسر خود را طلاق دهد و در مدت یک سال از تاریخ طلاق، به دلیل همان بیماری فوت کند، زن از او ارث می برد. این حکم حتی اگر طلاق از نوع بائن باشد نیز جاری است، اما شرط اصلی این است که زن در طول این یک سال مجدداً ازدواج نکرده باشد.

موانع اصلی ارث

علاوه بر شرایط فوق، برخی عوامل می توانند به طور کلی مانع از ارث بری زن یا شوهر از یکدیگر شوند. این موانع ارث زن و مرد شامل موارد زیر است:

• قتل عمدی مورث:

  بر اساس ماده 880 قانون مدنی، اگر هر یک از زن یا شوهر، دیگری را عمداً به قتل برساند، از ارث او محروم می شود. این حکم به منظور جلوگیری از سوءاستفاده و جنایت برای کسب ارث وضع شده است.

• کفر:

  در سیستم حقوقی ایران، کافر از مسلمان ارث نمی برد. بنابراین، اگر زن کافر باشد و شوهر مسلمان، زن از شوهر ارث نخواهد برد. اما برعکس آن، یعنی ارث بردن مسلمان از کافر، جایز است.

• لعان:

  ماده 882 قانون مدنی تصریح دارد که اگر بین زن و شوهر لعان واقع شود (یعنی هر یک، دیگری را به زنا متهم کند یا فرزندی را انکار کند و در دادگاه این روند خاص فقهی طی شود)، زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی برند و رابطه زوجیت نیز منحل می شود. همچنین فرزندی که به سبب انکار او لعان واقع شده، از پدر و پدر از او ارث نمی برد، هرچند از مادر و خویشان مادری خود ارث می برد.

• عقد در حال مرض و فوت قبل از دخول:

  ماده 945 قانون مدنی بیان می دارد که اگر مردی در حال بیماری (مرض) با زنی عقد کند و قبل از اینکه با او نزدیکی (دخول) کند، به دلیل همان بیماری فوت کند، زن از او ارث نمی برد. اما اگر پس از دخول یا پس از بهبودی از آن بیماری فوت کند، زن از او ارث خواهد برد.

توجه به این شرایط و موانع، برای افرادی که درگیر مسائل ارث هستند، بسیار مهم است تا از تضییع حقوق خود یا دیگران جلوگیری کنند.

سوالات متداول (FAQ) در مورد ارث زن از زمین

آیا قانون جدید ارث زن از زمین به گذشته سرایت می کند؟

بله، طبق تبصره الحاقی به ماده 946 قانون مدنی که در سال 1389 به تصویب رسید، مفاد قانون جدید عطف به ماسبق می شود. این بدان معناست که برای متوفیانی که حتی قبل از سال 1387 فوت کرده اند، اما ترکه آن ها هنوز تقسیم نشده است، قانون جدید لازم الاجرا خواهد بود و زن از قیمت عرصه و اعیان ارث می برد.

در صورت عدم همکاری ورثه برای پرداخت سهم زن از زمین، چه راهکاری وجود دارد؟

در صورتی که سایر ورثه از پرداخت سهم الارث زن از زمین (بر اساس قیمت) خودداری کنند، زن می تواند به دادگاه مراجعه کرده و درخواست فروش ماترک را ارائه دهد تا سهم او از محل فروش پرداخت شود. راهکار دیگر و مهم تر، با استناد به ماده 948 قانون مدنی اصلاحی، این است که در صورت امتناع ورثه از پرداخت قیمت یا عدم امکان فروش، زن می تواند با حکم دادگاه، عین اموال غیرمنقول را به میزان سهم خود تملک کند.

آیا زن می تواند مالک عین زمین شود؟

بله، طبق ماده 948 قانون مدنی اصلاحی، در شرایط خاص زن می تواند مالک عین زمین شود. این حالت زمانی رخ می دهد که سایر ورثه از پرداخت قیمت عرصه و اعیان امتناع کنند یا امکان فروش آن به دلایل مختلف وجود نداشته باشد. در چنین مواردی، دادگاه می تواند با درخواست زوجه، حکم به تملک عین اموال غیرمنقول به میزان سهم الارث زن را صادر کند.

ارث زن از زمین شامل چه نوع زمین هایی می شود؟ (مسکونی، کشاورزی، تجاری)

ارث زن از زمین، شامل قیمت تمامی انواع اموال غیرمنقول می شود. این قاعده تفاوتی بین کاربری زمین ها، اعم از مسکونی، کشاورزی، تجاری، باغ و… قائل نیست. مهم این است که آن ملک جزو ترکه متوفی باشد و از اموال غیرمنقول محسوب شود، سپس قیمت آن (عرصه و اعیان) توسط کارشناس ارزیابی شده و سهم زن از آن پرداخت می گردد.

تفاوت عرصه و اعیان چیست و سهم زن از هر کدام چگونه است؟

عرصه به خود زمین گفته می شود، و اعیان به ساختمان ها، بناها، و درختانی که روی آن زمین قرار دارند. در قانون جدید ارث زن از زمین، زن از قیمت هر دو (عرصه و اعیان) بهره مند می شود. یعنی کارشناس، ابتدا ارزش ریالی زمین (عرصه) و سپس ارزش ریالی بناها و درختان (اعیان) را به صورت جداگانه یا مجموعاً تعیین می کند و سهم قانونی زن (یک هشتم یا یک چهارم) از این قیمت کلی به او پرداخت می شود.

در صورت فوت زن، آیا شوهر نیز از قیمت زمین او ارث می برد یا عین آن؟

خیر، بر خلاف زن، شوهر از عین تمامی اموال همسر متوفی خود (چه منقول و چه غیرمنقول، از جمله زمین) ارث می برد. قانونگذار در مورد ارث بری شوهر، تفاوتی بین عین و قیمت قائل نشده است. اگر زن فوت کند و دارای فرزند یا اولاد اولاد نباشد، شوهر نصف عین اموال او را به ارث می برد و اگر فرزند یا اولاد اولاد داشته باشد، یک چهارم عین اموال او را به ارث می برد.

نتیجه گیری

تحولات اخیر در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، به ویژه اصلاحات انجام شده در سال های 1387 و 1389، نقطه عطفی در احقاق حقوق زنان در حوزه ارث محسوب می شود. دیگر این باور که «زن از زمین ارث نمی برد» یک تصور غلط و منسوخ است. اکنون، بر اساس قانون جدید ارث زن از زمین، زوجه به طور قطع از قیمت عرصه و اعیان اموال غیرمنقول شوهر خود بهره مند می شود. این تغییر، نه تنها عدالت اجتماعی را تقویت کرده، بلکه از نظر اقتصادی نیز پشتوانه محکمی برای زنان فراهم می آورد.

همان طور که دیدیم، میزان ارث زن از شوهر، بسته به وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی، یک هشتم یا یک چهارم از کل ترکه است که شامل عین اموال منقول و قیمت اموال غیرمنقول می شود. علاوه بر این، ماده 948 اصلاحی قانون مدنی، امکان تملک عین اموال غیرمنقول را نیز برای زن در شرایط خاص فراهم آورده که یک گام بلند رو به جلو است.

با وجود شفافیت های قانونی اخیر، مسائل مربوط به ارث می تواند پیچیدگی های خاص خود را داشته باشد و هر پرونده ممکن است شرایط منحصر به فردی داشته باشد. بنابراین، برای اطمینان از احقاق کامل حقوق قانونی و جلوگیری از هرگونه اشتباه یا تضییع حق، اکیداً توصیه می شود که در مواجهه با پرونده های ارث، حتماً با یک وکیل متخصص در امور حقوق خانواده و ارث مشورت کنید. مشاوره های حقوقی تخصصی می توانند شما را در تمامی مراحل، از محاسبه سهم الارث گرفته تا نحوه مطالبه آن از اموال غیرمنقول، راهنمایی کنند.

برای دریافت مشاوره دقیق و کاربردی درباره حق ارث زن از زمین و سایر اموال متوفی، با یک وکیل متخصص تماس بگیرید و از حقوق قانونی خود مطلع شوید.